Επίσκεψη στο Κεντρικό Εργοστάσιο Πειραιά(ΚΕΠ)

    Η ιδέα της επίσκεψης σε ένα μηχανοστάσιο ήταν κάτι που πάντα μου προκαλούσε ενθουσιασμό. Όταν λοιπόν έμαθα πως σχεδιαζόταν οργανωμένη επίσκεψη από τον ΣΦΣ, αν και δεν είμαι εγγεγραμμένο μέλος ακολούθησα χωρίς δεύτερη σκέψη.
    Πρωί λοιπόν στο σταθμό της Λεύκας αναμένοντας να ανοίξουν οι πύλες του ΚΕΠ. Το ΚΕΠ(Κεντρικό Εργοστάσιο Πειραιά) δεν ένα απλό μηχανοστάσιο αλλά είναι η κεντρική επισκευαστική βάση του ΟΣΕ, με άλλα λόγια η καρδιά του τροχαίου υλικού χτυπάει εκεί μέσα. Ο χρόνος της αναμονής κυλάει ευχάριστα και τελικά γύρω στις έντεκα και πέντε οι πύλες ανοίγουν και ο παράδεισος ξετυλίγεται μπροστά στους επισκέπτες...
    Οι υπεύθυνοι του εργοστασίου μας καθοδηγούν στην κεντρική είσοδο στην οδό Θηβών. Στο δρόμο για την κεντρική είσοδο μας περιμένουν αναπάντεχες εκπλήξεις. Συναντάμε υλικό και τρένα που είχαμε αρχίσει να ξεχνάμε πως υπάρχουν. Οι εκπλήξεις συνεχίζονται. Συναντάμε μια ηλεκτράμαξα ,πράγμα αρκετά σπάνιο, καθώς δεν κατεβαίνουν συχνά στην Αθήνα. Ο ενθουσιασμός που επικρατεί είναι απερίγραπτος. Ακολουθεί συνάντηση με τους υπεύθυνους στην κεντρική πύλη στην οδό Θηβών από όπου ξεκινάει η ξενάγηση για τον κόσμο.
   Στο πρώτο κτήριο όπως πληροφορούμαστε πραγματοποιείται η συντήρηση των κινητήρων των δηζελαμάξων με μικρή ιπποδύναμη (μέχρι 1000 ίππους). Το δάπεδο είναι γεμάτο λάδια και ροκανίδια...

   Συνέχεια έχει το κεντρικό κτήριο όπου γίνονται και οι σημαντικότερες επισκευές. Πριν από αυτό παρακολουθούμε την MLW A 509 να πραγματοποιεί δοκιμαστική εκκίνηση, ενώ βλέπουμε σε λειτουργία και μια ηλεκτρογεννήτρια απόδοσης 2000 Volt. Ό ήχος της είναι εκκωφαντικός!

   Και εκεί που νόμιζα πως τα είχα δει όλα, προχωράμε στο κεντρικό κτήριο. Παραταγμένες στη σειρά βρίσκονταν 4 Δηζελάμαξες  καθώς και ένα όχημα από MAN2000. Αυτό που ακολούθησε είναι απερίγραπτο. Φωτογράφοι (μέσα και εγώ) κατενθουσιασμένοι,σχεδόν εκστασιασμένοι,σκορπίστηκαν σε κάθε γωνιά της αίθουσας και φωτογράφισαν την παραμικρή λεπτομέρια τόσο των τρένων όσο και των εξαρτημάτων τους. Πραγματικά η χαρά του φωτογράφου. Το προσωπικό ευγενέστατο μας λύνει κάθε απορία, ενώ εγώ πιάνω κουβέντα με έναν τεχνικό του ΟΣΕ με τον οποίο συζητάμε για τεχνικά θέματα,αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει το ΚΕΠ. Το συναίσθημα δεν περιγράφεται με λόγια!

         

  Οι υπεύθυνοι μας δίνουν αρκετό ελεύθερο χρόνο για να περιηγηθούμε και στις υπόλοιπες εγκαταστάσεις. Μαζί με μια παρέα μερικών ακόμα φωτογράφων ανακαλύπτουμε σε ένα υπόστεγο την μουσειακή ALSTHOM A 367, ένα κόσμημα των ελληνικών σιδηροδρόμων το οποίο δυστυχώς βρίσκεται σε απόθεση. Ακολουθεί φωτογράφιση της και ενωνόμαστε ξανά με το υπόλοιπο γκρούπ.

 

   Συνεχίζουμε με επίσκεψη στην ροτόντα του εργοστασίου. Εκεί η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Σε αντίθεση με το υπόλοιπο εργοστάσιο επικρατεί η σιωπή και οι ομιλίες μας «ξυπνούν» τις ALCO που βρίσκονται εκέι από το 2011. Το γραφείο προϊσταμένου που βρίσκεται δίπλα από τη ροτόντα και περιείχε όλες τις τεχνικές πληροφορίες του τροχαίου υλικού της Πελοποννήσου-κάτι σαν αρχείο- θυμίζει εμπόλεμη ζώνη. Τα εγχειρίδια, τα βιβλία, μέχρι και φύλλα πορείας και μισθοδοσιών βρίσκονται σκόρπια στο δάπεδο σχηματίζοντας λόφους. Στα παράθυρα υπάρχουν εμφανή σημάδια διάρρηξης! Όλοι οι παρευρισκόμενοι,δικαιολογημένα, εκφράζουν την αγανάκτηση τους.
   Περνάμε στο τελευταίο κομμάτι της ξενάγησης που είναι το ΜΠΡ στο οποίο κάποτε χτυπούσε η καρδιά των ΣΠΑΠ. Όπως και στη ροτόντα η σιγή επικρατεί.Το δάπεδο είναι γεμάτο κουτσουλιές ενώ αναδύεται μια περίεργη μυρωδιά. Όλα έχουν παγώσει στον Αύγουστο του 2005 όταν έπαψε να λειτουργεί η γραμμή Πειραιά - Αθήνας. Τα μετρικά ΜΑΝ βρίσκονται και αυτά σε απόθεση χωρίς να θυμίζουν τίποτε από τη δόξα τους. Θυμάμαι τα λίγα ταξίδια που είχα κάνει μαζί τους, καθώς και την τελευταία φορά που τα είδα στους Αγίους Αναργύρους. Κάποια από αυτά έχουν στην καμπίνα τους το φύλλο πορείας του τελευταίου τους ταξιδιού. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται κατεστραμμένος και ο Γκαγκάριν. Ο μοναδικός υπάλληλος που εργαζόταν εκείνη την ώρα μας υποδέχεται θερμά. Σε ένα τζάμι παρατηρώ τη μισοσκισμένη ανακοίνωση για τη μεταφορά του προσωπικού μετά το κλείσιμο του ΜΠΡ. Ο ενθουσιασμός του ΚΕΠ εδώ δίνει τη θέση του στη νοσταλγία.
   Η ξενάγηση τελειώνει από εκεί που ξεκίνησε. Ευχαριστούμε το προσωπικό για την περιήγηση και ο καθένας φεύγει προς διαφορετική κατεύθυνση.
   Η επίσκεψη αυτή ήταν μια αξέχαστη εμπειρία που αναμφίβολα θα ήθελα να επαναλάβω. Παρόλα αυτά θα πρέπει να τονίσω πως το ΚΕΠ αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα τα οποία πρέπει να επιλυθούν άμεσα καθώς οι εργαζόμενοι σε αυτό κάνουν ότι καλύτερο μπορούν σε πολύ δύσκολες συνθήκες ενώ οι ελλείψεις τόσο σε προσωπικό όσο και σε ανταλλακτικά δυσχεραίνουν και άλλο το έργο τους. Θα ήθελα επιπλέον από τη μεριά μου να ευχαριστήσω και να συγχαρώ το ΣΦΣ για την πρωτοβουλία και ιδιαίτερα τον κ. Σπύρο Φασούλα ο οποίος έκανε τις απαραίτητες διαδικασίες για να πραγματοποιηθεί η επίσκεψη καθώς και το προσωπικό του ΟΣΕ για την φιλοξενία .

Ακολουθούν φωτογραφίες:

 

 Γεννήτρια δηζελάμαξας

Οι MLW A 469 και Α 509. Φαίνεται και η Hellas Sprinter 120 017.

Γενική άποψη της κεντρικής αίθουσας

Η MLW Α 467 περνάει από επιθεώρηση και Γενική Επισκευή

To 621 209. Λείπει το παρμπρίζ ενώ εκτελούνται εργασίες και στο εσωτερικό

Η A 468 ανακατασκευάζεται.

Τροχοί σε παράταξη

Γεννήτρια και ανταλλακτικά κινητήρων

Χώρος απόθεσης ανταλλακτικών.

Πανοραμική φωτογραφία του κεντρικού κτηρίου

Άλλη μια φωτογραφία της κεντρικής αίθουσας. Παρατηρήστε τις δύο θηλιές που κρέμονται.

Η Alsthom Α 367. Το μουσειακό αυτό κομμάτι βρίσκεται κάτω από ένα υπόστεγο περιτριγυρισμένο από τέφρα.

Το 620 014 είναι μάλλον εγκαταλελειμένο. Στο εσωτερικό του λείπει μέρος του δαπέδου και όλα του τα καθίσματα είναι ξηλωμένα. Ακόμα θυμάμαι τον συγκεκριμένο συρμό ενεργό να εκτελεί δρομολόγια στη γραμμή Λάρισας - Βόλου. Δυστυχώς τα ΜΑΝ2 οδεύουν προς την ίδια κατεύθυνση με τα Ganz Mavag...

Η Δα McArthur 7108 πρόσφατα μεταφέρθηκε οδικώς από την Κόρινθο στο ΚΕΠ με την προοπτική να... επισκευαστεί(!) και να... ξαναλειτουργήσει(!).

Το κουφάρι της ALCO A 9109.

To μοιραίο railbus 4401. Το βράδυ της 9ης Δεκέμβρη 2010 εκτροχιάστηκε στον Αχλαδόκαμπο στοιχίζοντας τη ζωή ενός ανθρώπου και ενός δυκτίου, καθώς υπήρξε αφορμή για το κλείσιμο όλου του δυκτίου της Πελοποννήσου. Τα αποτελέσματα γνωστά...

Η ροτόντα και οι ALCO. Επικρατεί σιωπή.

Η  Α 9106. Μέρος του αμαξώματος της έχει αφαιρεθεί προκειμένου να ανακατασκυαστεί. Μια ανακατασκευή που τελικά δεν ολοκληρώθηκε ποτέ.

Η Alco Α 9111 μαζί με την Α 9104 έσυραν βαρύ φορτίο τον Μάρτιο του 2011.

Τα χαρτιά στο γραφείο του προϊσταμένου είναι σκορπισμένα παντού. Μερικά από αυτά ήταν πολύ ενδιαφέροντα!

Μέσα στο ΜΠΡ...Ο χρόνος εδώ σταμάτησε το 2005.

Το MAN 6526 είναι ένα από τα πολλά ΜΑΝ που βρίσκονται σε απόθεση μέσα στο ΜΠΡ.

Από όλα έχει ο μετρικός μπαξές. Το ΜΑΝ 6501 μαζεύει σκόνη και γκράφιτι.

Το 5523 έχει ακόμα τις τρύπες από τους διπλούς προσκρουστήρες που έφερε όσο βρισκόταν στη Θεσσαλία.

Γενική άποψη της πρώτης πτέρυγας του ΜΠΡ από τη μεταφορική πλάκα.

Ο Γκαγκάριν, άλλο ένα κόσμημα των ελληνικών σιδηροδρόμων, σαπίζει.

Η επιγραφή της ατμάμαξας Βαρβάρα.

Η γερανογέφυρα του ΜΠΡ. Στην πινακίδα αναγράφεται «ΣΠΑΠ Κ.ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΝ 1961»

Το θυμήθηκα σαν βλάκας λίγη ώρα μετά το τέλος της ξενάγησης και για αυτό δεν έχω κοντινή φωτογραφία.