Ο εγκαταλελειμμένος σιδηροδρομικός σταθμός του Λιτοχώρου

  Ό Αύγουστος μπήκε και από καιρό είχα υποσχεθεί μια εκδρομή σε κάποια παλιά γραμμή. Αν και τα αρχικά μου σχέδια για επίσκεψη στην παλιά χάραξη των Τεμπών, για την οποία έχω ήδη έτοιμη μια εκτενή έρευνα με αρκετά στοιχεία και φωτογραφίες ήταν μάλλον «μεγαλεπίβολα», αυτή ωστόσο δεν είναι δυνατόν να πραγματοποιηθεί στην παρούσα φάση, οπότε και αναβάλλεται επ αόριστον. Παρά ταύτα όμως η υπόσχεση για κάποια παρόμοια εκδρομή υπήρχε και σαφώς δεν μπορούσε να αθετηθεί...

...έτσι λοιπόν για άλλη μια φορά θα ασχοληθώ με την ενωτική γραμμή Παπαπουλίου-Πλατέος και συγκεκριμένα με τα απομεινάρια της γραμμής και του σταθμού στο Λιτόχωρο.

Βόλος 7:10

Εφοδιασμένος με μια νέα φωτογραφική μηχανή Olympus είμαι έτοιμος να ξεκινήσω το ταξίδι με το δρομολόγιο των 7:30, αλλά ο ΟΣΕ έχει άλλα σχέδια...

Το δρομολόγιο 1573 φτάνει στο σταθμό του Βόλου με μία ώρα καθυστέρηση, οπότε η ανταπόκριση με το 1594 είναι πλέον χαμένη. Εδώ το ΜΑΝ 621 103/203 σταθμεύει στην πρώτη γραμμή του σταθμού γεγονός αρκετά ασυνήθιστο αφού όλα τα δρομολόγια κανονικά σταθμεύουν στην 3η γραμμή.

Άφιξη στη Λάρισα...

Το δρομολόγιο 590 σήμερα θα εκτελεστεί από το Desiro 560 101

Την ίδια ώρα το 1595 εκτελούμενο από το Desiro 560 112 εισέρχεται στο σταθμό της Λάρισας.

Το 590 μετά την άφιξη του τρένου από Καλαμπάκα και την μετεπιβίβαση των επιβατών από το ένα τρένο στο άλλο αναχωρεί γεμάτο με τους ανθρώπους μέσα σε αυτό σαν σαρδέλες(ή μάλλον όχι αυτή η ατάκα ταιριάζει καλύτερα παρακάτω). Με εξαίρεση την Ραψάνη, ο κόσμος που αποβιβάζεται στους Νεόυς Πόρους και στη Λεπτοκαρυά προκειμένου να απολαύσει τις τοπικές παραλίες είναι αρκετός.

 Άφιξη στο Λιτόχωρο.

Η πεζοπορία από το νέο σταθμό ως το λιμένα Λιτοχώρου όπου βρίσκεται ο παλιός σιδηροδρομικός σταθμός σύμφωνα με το Google Earth απαιτεί περίπου τρία χιλιόμετρα, αλλά σύμφωνα με δικούς μου υπολογισμούς πρέπει να είναι μεγαλύτερη, κάπου κοντά στα επτά!

 Απροσδόκητη διασταύρωση Νο1

Μετά από αρκετό περπάτημα διασταυρώνομαι με την παλιά γραμμή. Ωστόσο, αδυνατώ να περπατήσω πάνω σε αυτή καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της είναι άβατη ή ξηλωμένη ή καταπατημένη από οδικές αρτηρίες (νόμιμα άραγε;)

Δυσάρεστη έκπληξη: η γραμμή σε αυτό το σημείο διακόπτεται «βίαια» από ένα χάσμα που τη χωρίζει από την απέναντι πλευρά. Η αρχική μου σκέψη ήταν μήπως σε αυτό το σημείο υπήρχε κάποτε κάποια μικρή γέφυρα, αλλά κατόπιν μιας πρόχειρης έρευνας φαίνεται πως η γραμμή διερχόταν πάνω από ένα ανάχωμα το οποίο στη συνέχεια σκάφτηκε και προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα.

Η γραμμή κοιτώντας προς τη Λεπτοκαρυά

Η γραμμή εδώ τελειώνει οριστικά.

Κρίνοντας από το είδος των στρεβλώσεων πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί εκσκαφέας για την αποξήλωση.

Και ενώ χαζεύω τα απομεινάρια...

Απροσδόκητη διασταύρωση Νο2

Απομεινάρι από παλιό φωτόσημα...Στο σημείο αυτό η παλιά χάραξη συγκλίνει με την νέα και έτσι το παλιό σύστημα τηλεδιοίκησης βασιζόμενο σε απλά φωτοσήματα και χειροκίνητα κλειδιά, δίνει τη θέση του σε μοντέρνα LED φωτοσήματα και αυτόματες αλλαγές.

Ίδια με πάνω...η νέα γραμμή διέρχεται πάνω από ένα μικρό οχετό της παλιάς.

Γενικά τα ίχνη της παλιάς χάραξης είναι πολύ λιγότερα από όσα περίμενα.

Τα ίχνη της παλιάς γραμμής έχουν τώρα χαθεί εντελώς, όμως ο σταθμός δεν είναι μακρυά...

Λίγο πριν την γέφυρα μια σιδηροτροχιά στέκει όρθια για να θυμίζει πως κάποτε από εκεί περνούσε τρένο.

Αυτή η γέφυρα κάποτε χρησιμοποιούνταν από τρένα. 

Πάνω στη γέφυρα...

Λήψη της γέφυρας από την απέναντι πλευρά

 Η αποθήκη εμπορευμάτων του σταθμού προδίδει πως αυτός δεν απέχει και πολύ

Κάποτε γραμμή, τώρα δρόμος...

Χορταριασμένο παγκάκι

Κρυμμένος πίσω από μια συστάδα δέντρων βρίσκεται ο σταθμός του Λιτόχωρου. Εδώ η πίσω μεριά του κτηρίου

Η παλιά κουζίνα.

Το εσωτερικό της...Διακρίνονται εύκολα ο φούρνος, ένας πλάστης και ένα σουρωτήρι.

Η πίσω πόρτες του κτηρίου έχουν αφαιρεθεί και φανερώνουν την άθλια κατάσταση στην οποία αυτό βρίσκεται

Οι αίθουσες του σταθμού είναι αριθμημένες, προφανώς από την ΓΑΙΑΟΣΕ η οποία και σκόπευε να τον μισθώσει.

 Τα βράδια εδώ μάλλον τελούνται διάφορες «τελετές»

 Έρημοι διάδρομοι

Τα εκδοτήρια...Τελευταία δεν πάνε καλά οι δουλειές

Γενική άποψη της αίθουσας των εκδοτηρίων. Για το σπάσιμο των τζαμιών έχουν χρησιμοποιηθεί τα κουκουνάρια από τα πεύκα του περιβόλου του σταθμού.

Λεπτομέρεια από την πλάγια επιγραφή

Η μπροστινή επιγραφή

Πίσω από το γκισέ.

Ότι απέμεινε από το μηχανισμό χειρισμού των σημαφόρων

(Η φωτογραφία έχει κατέβει προσωρινά λόγω τεχνικού προβλήματος και θα ανέβει μόλις αυτό διορθωθεί)

Η τρίτη αίθουσα του σταθμού

Το φωτιστικό αιωρείται σπασμένο τρίζοντας, δημιουργώντας ένα «στοιχειωμένο» σκηνικό στο σταθμό

Η ίδια αίθουσα από άλλη γωνία

Τ

Άλλη μια άδεια αποβάθρα

Η πρόσοψη της αποθήκης εμπορευμάτων

Η πρόσοψη του σταθμού

Όπως είπα και πριν ,επειδή άλλα ήταν τα αρχικά σχέδια, τα στοιχεία που έχω για το σταθμό αυτό δεν είναι πολλά. Ο σταθμός βρίσκεται σε απόσταση 422,196 χιλιομέτρων από τον Πειραιά και είναι κτήριο Γ τάξης με όροφο, ενώ διέθετε 3 κύριες γραμμές και μία (;) μόρτα. Αποτελεί τυποποιημένο σχέδιο όπως ο αντίστοιχος του Πλαταμώνα, των Τεμπών και του Αιγινίου (εξ' ου και η ομοιότητα). Δε μπόρεσα να εντοπίσω την ακριβή ημερομηνία κατασκευής του, όμως πρέπει να τοποθετείται κοντά στο 1915 μαζί με τους υπόλοιπους σταθμούς της ενωτικής γραμμής Παπαπουλίου-Πλατέος. Το πότε ακριβώς έκλεισε ο σταθμός μου είναι επίσης άγνωστο, αλλά λογικά αυτό θα συνέβη με την ενεργοποίηση της νέας ΣΓΥΤ από τη Λεπτοκαρυά ως την Κατερίνη.

 Η ράμπα της μόρτας επέζησε σε αντίθεση με τις υπόλοιπες του σταθμού.

Και η γραμμή (ο δρόμος) συνεχίζει.

Πίσω στο εσωτερικό...

Μια ακόμα λήψη των εκδοτηρίων

Οι σκάλες. Τα βέλη με οδηγούν.

Η θέα από το πίσω παράθυρο του ορόφου

Η πόρτα του πάνω ορόφου

Το πρώτο υπνοδωμάτιο του ορόφου είναι διαλυμένο

Αυτό κάποτε ήταν τουαλέτα

Το δεύτερο υπνοδωμάτιο

Η πόρτα του μπαλκονιού

Φεύγοντας από το σταθμό αναρωτιέμαι ποιος άνθρωπος θα έδινε ποτέ ένα οποιοδήποτε ποσό για την αγορά ή την ενοικίαση αυτού του ερειπίου, εκτός αν βέβαια του τον παρείχανε δωρεάν, κοινώς «τζάμπα». Αλήθεια, αναρωτιέμαι αν προέκυψε κάποιος ενδιαφερόμενος απο τον διαγωνισμό της ΓΑΙΑΟΣΕ που διενεργήθηκε στις 23 Μαϊου και αφορούσε την μίσθωση του για 12 χρόνια, γιατί αν δεν προέκυψε κανείς υπάρχει η λύση της παραχώρησης του στην τοπική αρχή χωρίς καμία αξίωση, (το «τζάμπα» που έγραψα παραπάνω) μέθοδος δοκιμασμένη σε Πειραιά και Καλαμάτα. Η κατάσταση μάλιστα που επικρατεί σε αυτόν προϊδεάζει σαφέστερα για το δεύτερο, αφού αν το ενδιαφέρον για την αξιοποίηση του από την μεριά της ΓΑΙΑΟΣΕ ήταν πραγματικό θα υπήρχε η ανάλογη φροντίδα ή τουλάχιστον ένας στοιχειώδης καλωπισμός του προκειμένου να προσελκύσει τον όποιο ενδιαφερόμενο και όχι η απόλυτη εγκατάλειψη που λειτουργεί - σκόπιμα;- αποθητικά.
Βέβαια όλα αυτά ίσως να μην έχουν καμία σημασία εφόσον μιλάμε για ένα καταργημένο σιδηροδρομικό κτήριο σε μια καταργημένη γραμμή. Αυτό ωστόσο δεν ισχύει αφού η έκταση εξακολουθεί να ανήκει στην ΓΑΙΑΟΣΕ παρά το γεγονός ότι η γραμμή αποχαρακτηρίστηκε και αποξηλώθηκε (για ποιό λόγο άραγε και υπό ποιές συνθήκες;)

Τέλος όμως με αυτά, ήρθε η ώρα για μια βουτιά στη θάλασσα...

Πίσω στο νέο σταθμό...

Η γραμμή προς Κατερίνη

Η τρίτη γραμμή του σταθμού

Οι γραμμές προς τη Λεπτοκαρυά

Γενική άποψη του σταθμού ο οποίος είναι πολύ καλά διατηρημένος καιπροσφέρει ευχάριστη παραμονή σε αυτόν

Επιστροφή με το Desiro 560 101

Το τρένο φτάνει γρήγορα στη Λάρισα, αλλά το 2570 για την επιστροφή στο Βόλο είναι άφαντο...

...στο διάστημα αυτό το InterCity 59 ελκόμενο από την Hellas Sprinter 120 010 φτάνει στο σταθμό της Λάρισας προτού συνεχίσει για Αθήνα.

Το InterCity 54 με σχεδόν μισάωρη καθυστέρηση με επικεφαλής την Hellas Sprinter 120 028 εισέρχεται στο σταθμό και σε λίγο αναχωρεί

Η καθυστέρηση του 2570 μεγαλώνει συνεχώς μέχρι που τελικά ανακοινώνεται η κατάργηση του, γεγονός που στέλνει πολύ κόσμο προς το ΚΤΕΛ. Από άποψη αξιοπιστίας χάλια...

...από φωτογραφική άποψη όμως προβλέπεται κάτι καλό, οπότε ετοιμάζομαι για κάθε ενδεχόμενο...

 ...και πράγματι, βγαίνοντας από τις τουαλέτες του σταθμού αντικρίζω μια σύνθεση αποτελούμενη από μια MLW ένα βαγόνι κατασκευής ελληνικών ναυπηγείων Bmhe και στη ουρά την AdTranz 220 029. Ο συρμός σπεύδει να ρυμουλκήσει το χαλασμένο τρένο πίσω στο μηχανοστάσιο της Λάρισας.

Το τρένο επιστρέφει μετά από περίπου μισή ώρα με επικεφαλής την ADTranz 220 029 μεταφέροντας τους επιβάτες του χαλασμένου τρένου. Μετά από λίγο πίσω από την αποθήκη εμπορευμάτων διέρχεται η MLW A 469 έλκοντας το χαλασμένο ΜΑΝ 2.

Η μηχανή αφού αποσυνδεθεί από το ένα και μοναδικό βαγόνι της σύνθεσης αναχωρεί για το μηχανοστάσιο.

Όπως πληροφορήθηκα από επιβάτες του χαλασμένου ΜΑΝ το δρομολόγιο ακινητοποιήθηκε έξω από τη Μέλια όταν για κάποιο λόγο ξεκίνησαν να αναδύονται καπνοί από το δάπεδο, θυμίζοντας έτσι το συμβάν στο Άδενδρο. Την ίδια ώρα στο σταθμό επικρατεί χάος τόσο μεταξύ των επιβατών όσο και μεταξύ του προσωπικού το οποίο έχει να εκτελέσει μεγάλο αριθμό μανουβρών και δεν επαρκεί αριθμητικά.

Στο μεταξύ, άλλη μια άφιξη Desiro από τη Θεσσαλονίκη μεταφέρει πλήθος λουομένων οι οποίοι αργότερα θα αναχωρήσουν με προορισμό τους σταθμούς στη γραμμή της Καλαμπάκας.

Το 591 εισέρχεται στο σταθμό και εγώ αποφασίζω να παίξω λίγο με τον ήλιο που φωτίζει την αποβάθρα με ιδιαίτερο τρόπο.

Πίσω στα δικά μας...

Η MLW A 469 επιστρέφει από το μηχανοστάσιο και ετοιμάζεται για τους απαραίτητους ελιγμούς ώστα να συνδεθεί με την επιβατάμαξα

Αλαργέν

Η «καναδέζα» πλησιάζει σφυρίζοντας

Η διαδικασία της σύνδεσης της μηχανής με τον υπόλοιπο συρμό, το γνωστό «κουπλάρισμα»

Με καθυστέρηση περίπου μιάμιση ώρα είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση!

Το ταξίδι με το παλιό βαγόνι και την MLW είναι κάτι παραπάνω από ευχάριστο. Μάλιστα θα το χαρακτήριζα ως ανεπανάληπτη εμπειρία καθώς πίστευα πως οι εποχές των ελκόμενων συνδέσεων τέτοιου είδους είχαν περάσει οριστικά. Τα ανοιγόμενα παράθυρα στον κάμπο προσφέρουν άλλη αίσθηση ενώ ο ήχος της Καναδέζας συμπληρώνει την σιδηροδρομική μαγεία.

Ο μηχανοδηγός προσφέρει άφθονα κορναρίσματα και χρησιμοποιεί επιδέξια την δυναμική πέδη. Παρά τον περιορισμό των 60 χλμ την ώρα το τρένο διανύει την απόσταση ως το Βόλο μέσα σε μία ώρα.

Όπως και το πρωί το τρένο σταθμεύει στην πρώτη γραμμή

Σπάνιο θέαμα!

Οι τελευταίες ελκόμενες επιβατικές συνθέσεις στο Βόλο καταγράφονται στα δρομολόγια InterCity 40 και 41 που καταργήθηκαν στις 19 Ιουνίου 2011. Πριν από αυτά τα τελευταία καταγράφονται μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990 με διάφορες συνθέσεις κυρίως όμως με Caterpillar και ALCO.

Οι ελιγμοί ξεκινούν!

Εδώ οι καλές σαρδέλες!

Αλαργέν η μηχανή κινείται προς το κλειδί όπου θα γίνει η αλλαγή γραμμής

Η MLW A 469. Δίπλα της η ΑLCO Α 210 γνωστή και ως Πλούτο

Το βαγόνι σε πρώτο πλάνο και ο σταθμός σε δεύτερο

Αντίστροφα

Η MLW A 469 κινείται με χαμηλή ταχύτητα προς το συρμό...

...και τελικά προσδένεται σε αυτόν

Από χαμηλά

Έτοιμη για αναχώρηση

Αναχώρηση!

Με περίπου τρεις ώρες καθυστέρηση άλλο ένα ταξίδι έφτασε στο τέλος του.

Η αποβάθρα απέμεινε έρημη

Έτσι λοιπόν μία από τις πιο επεισοδιακές αλλά και αξέχαστες εκδρομές μου έλαβε τέλος. Επίκειται τώρα η ανάρτηση διαφόρων φωτογραφιών από το διάστημα της παραμονής μου στο Βόλο. Η επόμενη εξόρμηση χωρίς βέβαια να θέλω να δεσμευτώ ενδέχεται να είναι στην Πελοπόννησο. Μέχρι τότε καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 17-8-2014