Συνολικές προβολές σελίδας

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025

Δουκίσης Πλακεντίας: Σιδηροδρομικός κόμβος σε απαξίωση

         Μπορούμε να γράψουμε πολλά για την επίδραση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στην χώρα σε κάθε επίπεδο: πολιτικής, οικονομίας, κοινωνίας, πολιτισμού, υποδομών, μεταφορών κοκ. Φυσικά ο σιδηρόδρομος δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστος από τον προγραμματισμό των Αγώνων και τις υποχρεώσεις τις οποίες ανέλαβε ενόψει αυτών να φέρει εις πέρας η χώρα. Εκατοντάδες εκατομμύρια διατέθηκαν για την αναβάθμιση του σιδηροδρομικού δικτύου με την κορωνίδα ίσως να αποτελεί η δημιουργία προαστιακού σιδηροδρόμου, έννοια η οποία μέχρι τότε δεν υφίστατο στην Ελλάδα, τουλάχιστον όχι με την στενή έννοια του όρου, δηλαδή ενός δικτύου, το οποίο θα συνέδεε το λεκανοπέδιο από άκρη σε άκρη καθώς και βασικότατες υποδομές μεταξύ τους, όπως τα λιμάνια του Πειραιά, του Λαυρίου και το αεροδρόμιο, αλλά και με τον κεντρικό σιδηροδρομικό άξονα. Σαφώς όλα αυτά θα έπρεπε να γίνουν εκ του μηδενός, με την κατασκευή μιας εξ ολοκλήρου νέας γραμμής υψηλών ταχυτήτων, υπερσύγχρονων σταθμών με εξοπλισμό που όμοιο του δεν είχε ξαναδεί κανείς άλλος σταθμός μέχρι τότε στην Ελλάδα, την εγκατάσταση ηλεκτροκίνησης και τηλεδιοίκησης, την αγορά σύγχρονου τροχαίου υλικού προαστιακού τύπου, την διεξαγωγή τακτικότατων δρομολογίων και πολλά άλλα, που στις αρχές του 21ου αιώνα για την Ελλάδα και τα δεδομένα των μεταφορών της έμοιαζαν βγαλμένα από σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

            Το πόσα από όλα τα παραπάνω υλοποιήθηκαν, πώς υλοποιήθηκαν και αν τελικά υλοποιήθηκαν είναι ένα εντελώς άλλο κεφάλαιο. Για την οικονομία της συζήτησης θα αρκεστώ στο να γράψω, ότι τα απολύτως βασικά έργα του προαστιακού της Αθήνας, ήτοι η σύνδεση του σταθμού Λαρίσης με το αεροδρόμιο, ολοκληρώθηκαν με την ψυχή στο στόμα μερικές μόλις ημέρες πριν τον Αύγουστο του 2004, ενώ το μεγαλεπήβολο πλάνο της δημιουργίας ενός πλήρους και λειτουργικού προαστιακού σιδηροδρόμου παραμένει μέχρι σήμερα άπιαστο όνειρο. Αυτό το οποίο δυστυχώς όχι μόνο δεν είναι όνειρο, αλλά εφιάλτης είναι ο πακτωλός χρημάτων ο οποίος δαπανήθηκε για την δημιουργία όλων αυτών των υποδομών και η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα. 

            Ήμουν σε δίλημμα αν έπρεπε να κάνω μια πλήρη καταγραφή της κατάντιας των σταθμών της «ολυμπιακής κληρονομιάς», δηλαδή από το Αεροδρόμιο μέχρι το Ηράκλειο, όμως το πρόγραμμα μου δεν μου το επέτρεπε, τουλάχιστον όχι μέσα σε μια μέρα. Αντ' αυτού, επέλεξα να συνδυάσω μια συνάντηση με μια σύντομη επίσκεψη στον σταθμό της Δουκίσης Πλακεντίας, σταθμού κομβικής σημασίας λόγω και της σύνδεσης του με την γραμμή 3 του μετρό, αλλά και αντιπροσωπευτικού της κατάστασης που επικρατεί και στους υπόλοιπους σταθμούς του προαστιακού. Στο σημείο αυτό οφείλω να διασαφηνίσω, ότι όταν αναφέρομαι σε προαστιακό σιδηρόδρομο, εννοώ αυστηρά τα τρένα που κινούνται μεταξύ Πειραιά, Αεροδρομίου και Μαγούλας. Οτιδήποτε πέραν Μαγούλας είναι προαστιακός μόνο κατ' όνομα, ασχέτως του πώς επιλέγουν διαχρονικά οι διαχειρίστριες εταιρείες να το βαφτίζουν. 

            Έχοντας όλα αυτά κατά νου, πάμε λοιπόν!

        


Ο σταθμός της Δουκίσης Πλακεντίας όπως φαίνεται από το επίπεδο του δρόμου. Είναι όντως περίεργο αν αναλογιστεί κανείς ότι εδώ που σήμερα βρίσκεται η Αττική οδός, στην μέση της οποίας ορθώνονται οι φουτουριστικοί σταθμοί του προαστιακού,  μέχρι και το 2000 στο σημείο αυτό υπήρχαν μόνο χωράφια... 


Ήδη η πρώτη εικόνα δεν προϊδεάζει θετικά.


Οι πύλες των εισιτηρίων είναι ορθάνοιχτες, σε αντίθεση με τον σταθμό του μετρό που βρίσκεται μόλις μερικά μέτρα κάτω από το σημείο που έχει ληφθεί αυτή η φωτογραφία. Το ίδιο συμβαίνει και σε όλους τους υπόλοιπους σταθμούς του προαστιακού. 


Δεν είμαι ειδικός, όμως μάλλον αυτός δεν είναι ο ενδεδειγμένος τρόπος για την αποφυγή πρόκλησης ατυχημάτων, εκτός αν πρόκειται για κάποιο εικαστικό project το οποίο δεν είμαι σε θέση να κατανοήσω.


Στην είσοδο του σταθμού μια οθόνη με το λογότυπο του ΟΣΕ ενημερώνει το επιβατικό κοινό για τις επόμενες αφίξεις και αναχωρήσεις. Βεβαίως δεν γίνεται να μην ρωτήσω το προφανές: εφόσον τα δρομολόγια εκτελούνται από την Hellenic Train, δεν θα έπρεπε η εν λόγω εταιρεία να βαρύνεται και με το βάρος της πληροφόρησης των επιβατών της; 


Στην είσοδο του σταθμού δεσπόζει το ακριβοπληρωμένο σύστημα ενημέρωσης επιβατών, το οποίο δεν λειτουργεί και είναι άγνωστο πότε ήταν η τελευταία φορά που λειτούργησε. 


Κάθοδος στις αποβάθρες και ήδη οι πρώτοι βανδαλισμοί είναι ορατοί.


Απειλητικό βλέμμα. 


Οι πίνακες ανακοινώσεων δεν λειτουργούν ούτε στις αποβάθρες. Από την άλλη με δύο δρομολόγια την ώρα από και προς Άνω Λιόσια και ένα από και προς Πειραιά, ίσως και να μην χρειάζεται να λειτουργούν, διότι η απομνημόνευση τους είναι εξαιρετικά εύκολη...
 
Σε λίγο επίκειται άφιξη προς Αεροδρόμιο και σπεύδω να πάρω θέση βολής. 


Το Desiro 460 112 αφίκνειται από τα Άνω Λιόσια. Οι επιβάτες που αποβιβάζονται είναι αρκετοί. 


Αναχώρηση προς Αεροδρόμιο.


Οι κυλιόμενες σκάλες παραδόξως λειτουργούν. Κατά καιρούς διάφορα δημοσιεύματα τόσο στα ΜΜΕ, όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αναφέρουν τις χαλασμένες σκάλες ως διαρκές πρόβλημα σε όλους τους σταθμούς του προαστιακού, όμως εν προκειμένω φαίνεται να διαψεύδονται.


Προσπαθώ να κατανοήσω την όποια λογική πίσω από το «ταγκάρισμα» μιας κυλιόμενης σκάλας...


Το σύστημα GSM-R ευτυχώς λειτουργεί στο τμήμα μεταξύ Αεροδρομίου και Άνω Λιοσίων. Στο υπόλοιπο δίκτυο η λειτουργία του παραμένει εγκλωβισμένη στις συμβάσεις...


Το Desiro 460 101 που εκτελεί το δρομολόγιο 2223 με τελικό προορισμό τα Άνω Λιόσια κάνει την εμφάνιση του στον σταθμό.


Στα θετικά σημειώνεται επίσης ότι και αυτό το δρομολόγιο έφτασε στην ώρα του.


Μετά την αποβίβαση και την επιβίβαση πολλών επιβατών το τρένο αναχωρεί για τον σταθμό Πεντέλης. 


Πλην δύο, όλα τα ρολόγια του σταθμού λειτουργούν κανονικά. 


Οι οθόνες ενημέρωσης επιβατών επί των αποβαθρών είναι όλες εκτός λειτουργίας. Και εδώ θα επιχειρήσω να κατανοήσω το σκεπτικό: Αντί της επισκευής των πινάκων ενημερώσεως, επιλέχθηκε η εκ νέου αγορά και εγκατάσταση οθόνων LCD, οι οποίες εν τέλει ούτε αυτές λειτουργούν και τις οποίες πάλι κάποιος θα πρέπει να επισκευάσει. Όλα αυτά πάντοτε επ' αμοιβή, όπως είναι αυτονόητο.


Τόνοι τσιμέντου και χάλυβα χρώματος τιρκουάζ με μπόλικο graffiti συνθέτουν το σκηνικό. 


Το ρολόι αυτό δεν δείχνει την σωστή ώρα.
 
Ώρα για επάνοδο στον δρόμο. Με μεγάλη έκπληξη διαπιστώνω ότι και οι δεύτερες κυλιομένες σκάλες του σταθμού λειτουργούν κανονικά. Από περιέργεια δοκιμάζω να καλέσω και τον ανελκυστήρα, ο οποίος φαίνεται να ανταποκρίνεται. 

Τα εκδοτήρια εισιτηρίων έκλεισαν πρόσφατα.
 
 Άραγε τι ποσοστό των επιβατών να χρησιμοποιεί εισιτήριο, ειδικά σε διαδρομές όπως το Πειραιάς - Μενίδι; Ρητορική ερώτηση.


Βρίσκω ένα μάλλον ανορθόδοξο σημείο άνωθεν του σταθμού και περιμένω την άφιξη του δρομολογίου 1212 από Πειραιά. Όσο περιμένω, παρατηρώ το μήκος της αποβάθρας του σταθμού της Πλακεντίας και διαπιστώνω ότι είναι τέτοιο που άνετα χωράει μέχρι και τρία Desiro μαζί! 


Το τρένο κάνει την είσοδο του στον σταθμό.


Σήμερα το 1212 εξασφαλίζεται από το Desiro 460 102. 


Με την είσοδο του τρένου στον σταθμό πραγματοποιείται ταυτόχρονα εξ αντιθέτου και η άφιξη του δρομολογίου 2225 από το Αεροδρόμιο με τελικό προορισμό τα Άνω Λιόσια, εκτελούμενο από το Desiro 460 112 που φωτογράφησα και προηγουμένως. Η γωνία λήψης που έχω διαλέξει είναι παντελώς ακατάλληλη για την φωτογράφιση του, οπότε δεν κάνω καν απόπειρα να καταγράψω την αναχώρηση του. Βλέποντας και τα δύο τρένα να εξαφανίζονται στον ορίζοντα, εξαφανίζομαι και εγώ...
 
             Δεν έχω να γράψω κάποιο ιδιαίτερο συμπέρασμα, τουλάχιστον όχι κάποιο το οποίο δεν είναι ήδη ευρέως γνωστό. Εκατομμύρια ευρώ ξοδεύτηκαν για την κατασκευή σταθμών οι οποίοι στην καλύτερη περίπτωση υπολειτουργούν, ενώ η πρωτεύουσα μέχρι σήμερα επί της ουσίας εξακολουθεί να μην διαθέτει προαστιακό σιδηρόδρομο, αλλά ένα κακέκτυπο του. Την ίδια ώρα που το Μετρό έδωσε πνοή στην πόλη και μέχρι σήμερα, παρά τα όσα προβλήματα, εξακολουθεί να προσφέρει το μεταφορικό έργο για το οποίο προοριζόταν, ο προαστιακός παραμένει ο φτωχός και εξαθλιωμένος συγγενής των μεταφορών, που παρά την υποδοχή του μετά βαΐων και κλάδων, σήμερα περιφέρεται βαστώντας καλάμι για σκήπτρο και φορώντας τενεκεδένιο στέμμα...
 
            Θα άξιζε άραγε εν είδει «πρόκλησης» να αναζητήσω τον χειρότερο σταθμό του προαστιακού; Πείτε μου την γνώμη σας! 
 
---
 
            Ραντεβού με το νέο έτος! Καλά Χριστούγεννα και καλή χρονιά σε όλους! 
 
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 11/12/2025
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου