Είναι νωρίς το πρωί της Κυριακής όταν φτάνουμε στην Κίρκη.
Το χωριό υπέστη σοβαρές ζημιές σε μεγάλο τμήμα του από τις πυρκαγιές του Αυγούστου του 2023, ένα μόλις μήνα μετά την τελευταία επίσκεψη μου εδώ. Ωστόσο ο σταθμός και ο περιβάλλων χώρος του με κάποιο μαγικό τρόπο κατάφεραν να διασωθούν από την πύρινη λαίλαπα.
Η πρώτη γραμμή διατηρείται καθαρή.
Σταυρός Αγίου Ανδρέα με φόντο μαύρα βουνά και καμένα χωράφια...
Κάθε χρόνο και χειρότερα.
Ο πρωινός φωτισμός αναδεικνύει ιδιαίτερες πτυχές της παρακμής του κτηρίου.
Όντας παντελώς αδαής, στην αρχή νόμισα ότι πρόκειται για μελίσσια.
Τα βοηθητικά κτήρια κατάφεραν και αυτά να επιβιώσουν από την πυρκαγιά...
...εξακολουθούν ωστόσο να δίνουν άνιση μάχη με τον χρόνο και την εγκατάλειψη.
Σταθμός και WC.
Στα ενδότερα του βοηθητικού κτηρίου, στο οποίο δεν είχα μπει κατά την περσινή μου επίσκεψη.
Ξεφτισμένη διακόσμηση ενός ξεφτι(λι)σμένου σιδηροδρόμου.
Το εσωτερικό του WC. Τίποτα ενδιαφέρον.
Τα σιδηροδρομικά δρομολόγια μεταξύ Δράμας και Αλεξανδρούπολης επανήλθαν μόνο στα χαρτιά. Αντί για τρένα, στο εν λόγω τμήμα εξακολουθούν να κυκλοφορούν μόνο λεωφορεία.
Αναχωρούμε από την κάποτε κατάφυτη Κίρκη, αφήνοντας πίσω μας καμένα και ρημαγμένα σπίτια. Μέχρι την άφιξη μας στην Μέστη το τοπίο θυμίζει αποκάλυψη. Όλα είναι μαύρα. Ευτυχώς δεν αργούμε να φτάσουμε...
Ο σταθμός της Μέστης βρίσκεται στην ίδια κατάσταση με πέρσι: Παρατημένος και μισοδιαλυμένος.
Προς Κίρκη.
Προς Βέννα.
Την νεκρική ησυχία του σταθμού σπάει ένας απρόσμενος επισκέπτης: ένα Plasser εμφανίζεται από το πουθενά για να μας θυμίσει ότι η γραμμή ελέγχεται τακτικά και ότι ο Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδος και η περιουσία του δεν είναι αμπέλι ξέφραγο στο οποίο ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, όποτε θέλει, με όποιον πιθανό τρόπο θέλει!
Το πασάγιο μετά τον σταθμό της Βέννας. Από τον Έβρο μέχρι και την Πελοπόννησο τα διαλυμένα ΑΣΙΔ έχουν εξελιχθεί σε σήμα κατατεθέν του ελληνικού σιδηροδρόμου.
Επόμενος σταθμός: Παρανέστιον!
Παρά το γεγονός ότι δεν εξυπηρετεί πλέον επιβάτες, ο σταθμός δεν δίνει την εντύπωση της άνευ όρων εγκατάλειψης που συναντάμε στους περισσότερους σταθμούς της Jonction.
Μέχρι και οι γραμμές παραμένουν σε αξιοπρεπή κατάσταση, τόσο προς την Πλατανιά...
...όσο και προς το Νεοχώρι.
Από αριστερά προς δεξιά διακρίνονται το κτήριο της ομάδας γραμμής, η αποθήκη, το κτήριο επιβατών και οι τουαλέτες του σταθμού. Μια μικρή πολιτεία σε μήκος λίγων μέτρων.
Ακόμα μια άδεια αποβάθρα για την συλλογή μου...
Η αποθήκη του σταθμού, καίτοι μικρή, έχει ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Το κτήριο της ομάδας γραμμής και το μηχανοστάσιο έχουν περιφραχθεί υπό τον φόβο της επικείμενης κατάρρευσης.
Λήψη σταθμού και αποθήκης από τα δυτικά.
Κινούμαστε πλέον δυτικά. Επόμενος σταθμός μας η Πλατανιά.
Οι γραμμές είναι οριακά διακριτές.
Μόνο η τρίτη γραμμή διατηρείται καθαρή.
Ο σταθμός της Πλατανιάς έπεσε θύμα ενός κατ' εξακολούθηση εμπρηστή, ο οποίος έδρασε στην περιοχή τον Μάιο του 2020.
Ρημάδι.
Δεν νομίζω ότι θα πραγματοποιηθεί ξανά διασταύρωση εδώ.
Διατηρητέο κτήριο κατασκευής 1896...
Ευάερο και ευήλιο τσαντίρι...
Και όμως, όχι πολύ παλιά, εδώ εκδίδονταν εισιτήρια, μεταφέρονταν επιβάτες και εμπορεύματα.
Υπερεκτιμημένες δραστηριότητες παρωχημένων εποχών...
Στην αίθουσα αναμονής αναπαύεται ένας σταυρός Αγίου Ανδρέου.
Ποια να ήταν η ημερήσια επιβατική κίνηση του σταθμού της Πλατανιάς προτού αυτός κλείσει οριστικά;
Ο ηλεκτρικός πίνακας γλίτωσε από την πυρκαγιά, όχι όμως και από τους κλέφτες.
Πλήρης διάλυση.
Οι πόρτες δεν στάθηκαν ικανές να εμποδίσουν την είσοδο κακοβούλων ατόμων στον σταθμό.
Μόλις μια γωνία σώζεται από την αίθουσα που στέγαζε το εκδοτήριο εισιτηρίων.
Η μοίρα των μη χρησιμοποιούμενων σιδηροδρομικών κτηρίων στην Ελλάδα είναι είτε να καταλήγουν παρανάλωμα του πυρός, είτε βορά στα χέρια των Δήμων. Οποιαδήποτε άλλη χρήση τους απαγορεύεται ρητά από το καταστατικό σύστασης της ΓΑΙΑΟΣΕ.
Σημασία έχει ότι μπορούμε να ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία...
Αφού για άλλη μια φορά σήμερα απολαύσαμε στάχτη και μπούρμπερη, ήρθε η ώρα για την τελευταία στάση της ημέρας...
Σταθμός Νικηφόρου.
Δεν αναμένεται διέλευση.
Δεν υπάρχουν επιβάτες.
Ένας κατατρομαγμένος σκύλος με υποδέχεται με πολλή επιφύλαξη στην αποβάθρα. Ποιος ξέρει τι έχει περάσει για να φοβάται τόσο την παρουσία των ανθρώπων...
Ελληνικός σιδηρόδρομος, φέρων μόνο ήττες...
Ο σταθμός είχε κλείσει στις αρχές της δεκαετίας του '90 και ξαναλειτούργησε για σύντομο χρονικό διάστημα κατά την περίοδο 2004 - 2005.
Πρόδηλη εγκατάλειψη.
«Σας το έχουμε πει χιλιάδες φορές, όμως δεν φαίνεται να βάζετε μυαλό: Φύγετε! Δεν σας θέλουμε εδώ!».
Η ξύλινη αποθήκη εμπορευμάτων του σταθμού είναι πρόσφορη για την εκδήλωση μιας ακόμα πυρκαγιάς.
Λήψη του σταθμού από τα δυτικά.
Στα ενδότερα...
Δεν θα συμμορφωθώ στις υποδείξεις.
Επίσκεψη στον όροφο του σταθμού.
Όλα τα δωμάτια του ορόφου έχουν εκκενωθεί.
Εδώ κάποτε υπήρχε κουζίνα.
Μόνο το WC παραμένει στην θέση του.
Ανεβαίνω και στο πατάρι του σταθμού.
Λήψη από τον φεγγίτη. Ιδανική θέση για φωτογραφίες, όμως δυστυχώς δεν υπάρχει ελπίδα να περάσει από εδώ τρένο σύντομα.
Άλλη μια φωτογραφική εξόρμηση έφτασε στο τέλος της.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 14/07/2024
