Στις 2 Ιουνίου του 2007 το δρομολόγιο 304 με ώρα αναχώρησης 22:49 αφήνει πίσω του για τελευταία φορά τον σταθμό των Αγίων Αναργύρων, επισφραγίζοντας με αυτό τον τρόπο τον οριστικό εξοβελισμό της μετρικής γραμμής από την Αττική. Στις 3 Ιουνίου του 2007, μετά από 125 συναπτά έτη, η Αθήνα παύει να συνδέεται απευθείας σιδηροδρομικώς με την Πελοπόννησο, η σύνδεση της οποίας με την πρωτεύουσα έκτοτε πραγματοποιείται καθ' ολοκληρίαν μέσω της ΣΓΥΤ, η οποία αξιοποιείται ( ή μήπως χαραμίζεται;) από τον «Προαστιακό»...
...16 χρόνια μετά, (και όμως τόσα πέρασαν) από την «επέτειο» της οριστικής νίκης, δηλαδή της κατάργησης των απευθείας συνδέσεων της Αθήνας με τις πόλεις της Πελοποννήσου, ακόμα και δια μέσου της νέας γραμμής, αποφασίζω να επισκεφτώ ξανά τον σταθμό των Αγίων Αναργύρων.
Η τελευταία μου επίσκεψη εδώ ήταν τον Νοέμβριο του 2013.
Η αίθουσα αναμονής ούσα σφραγισμένη διατηρείται σε αξιοπρεπέστατη κατάσταση.
Καμία από τις αναφερόμενες υπηρεσίες δεν παρέχεται εδώ και καιρό...
Να μια εξέλιξη: Από τον νέο σταθμό των Αγίων Αναργύρων η μετάβαση στο Κιάτο και τους ενδιάμεσους σταθμούς δεν είναι απλώς γρηγορότερη, αλλά δεν απαιτεί και έκδοση εισιτηρίου!
Οι τουαλέτες του σταθμού είναι ανοιχτές για το κοινό...
Από όλα τα βαγόνια που είχαν απομείνει παρατημένα στις γραμμές του σταθμού, ανάμεσα τους και ένα Plasser το οποίο μόλις φέτος θα έκλεινε τα 20 χρόνια από την κατασκευή του, στον χώρο παραμένει μονάχα μια πυρπολημένη επιβατάμαξα κατασκευής VEB. Τα υπόλοιπα καθώς πληροφορήθηκα λίγο αργότερα εκποιήθηκαν και απομακρύνθηκαν από τον χώρο.
Το συγκεκριμένο βαγόνι λόγω της κατάστασης του πιθανότατα δεν προσφέρεται ούτε καν για σκραπ, οπότε μέχρι νεωτέρας θα συνεχίσει να χρησιμοποιείται ως στέκι χρήσης ναρκωτικών και διαλογής κλεμμένων αντικειμένων.
Η υπόθεση σιδηρόδρομος για την Πελοπόννησο έχει καεί προ πολλού. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Στο σημείο αυτό να μην ξεχάσω να αναφέρω, ότι ο χώρος του σταθμού έχει χαριστεί παραχωρηθεί εξ ολοκλήρου στον Δήμο...
Αλήθεια, μέσα σε αυτό το πνεύμα αγαστής συνεργασίας και αλληλοβοήθειας που προωθεί η ΓΑΙΟΣΕ, θα είχε ίσως ένα κάποιο ενδιαφέρον να μαθαίναμε ποιος καρπώθηκε τα έσοδα από την εκποίηση των βαγονιών. Η ΓΑΙΑΟΣΕ ή ο Δήμος;
Το 1968 οι ΣΕΚ ήδη διαχειρίζονταν και το δίκτυο των ΣΠΑΠ, οπότε η ανεύρεση του εμβλήματος τους επί των φορείων της μετρικής επιβατάμαξας δεν πρέπει να προκαλεί απορία. Μάλιστα οι συγκεκριμένες επιβατάμαξες ήδη το έφεραν κατά την παράδοση τους από την Ανατολική Γερμανία στην χώρα μας.
Κατά το διάστημα 2005 - 2007 και μετά την αποκοπή της απευθείας σύνδεσης με το Μ.Π.Ρ από τις 7 Αυγούστου του 2005 και έπειτα, ο σταθμός των Αγίων Αναργύρων κλήθηκε να φιλοξενεί το τροχαίο υλικό που παρέμενε αδρανές κατά τον χρόνο που δεν εκτελούσε δρομολόγια, καθώς επίσης να παρέχει και εργασίες ελαφράς συντήρησης, οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες παρείχοντο στον Πειραιά. Αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς πόσο προβληματικό ήταν κάτι τέτοιο τόσο ως προς την φύλαξη, αλλά και ως προς την συστηματική συντήρηση του τροχαίου υλικού.
Το αμαξοστάσιο των λεωφορείων του ΟΣΕ. Είμαι 100% σίγουρος, ότι εντός η εικόνα θα είναι το ίδιο αποκαρδιωτική με αυτή που επικρατεί στο εξωτερικό του.
Λίγο πριν την έξοδο του σταθμού βρίσκεται ένας μικρότερος λάκκος επισκευής.
ΓΑΙΑΟΣΕ: « Χαρίζουμε στριφώνια, οικόπεδα, βαγόνια»
Δεδομένης και της αναστολής χρήσης και της μεικτής γραμμής, θεωρώ την αποξήλωση των γραμμών βέβαιη.
Επανερχόμενος στο θέμα της συντήρησης του τροχαίου υλικού και των ημίμετρων που επιλέχθηκαν από την αποκοπή του ΜΠΡ με το υπόλοιπο δίκτυο και έπειτα, εύκολα νομίζω, ότι αντιλαμβάνεται κανείς πόσο δύσκολη υπόθεση θα ήταν μια πιθανή επαναλειτουργία έστω μόνο του τμήματος Κόρινθος - Ναύπλιο χωρίς την ύπαρξη σταθερής επισκευαστικής βάσης, είτε αυτή ήταν το Μ.Κ, είτε το Μ.Π.Ρ. Και ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι η λύση της οδικής μεταφοράς του τροχαίου υλικού κάθε φορά που αυτό είχε ανάγκη συντήρησης στον Πειραιά, ήταν ασύμφορη ή ανέφικτη, δεν ίσχυε το ίδιο και για την Καλαμάτα, η σύνδεση με την οποία απαιτούσε απλώς μερικές τοπικές επισκευές στην γραμμή.
Σε κάθε περίπτωση η πλήρης αποκοπή του μετρικού δικτύου από το επισκευαστικό του κέντρο μπορεί να ήταν μεν αναπόφευκτη ελέω της διέλευσης της νέας ΣΓΥΤ από την Αθήνα, χωρίς ωστόσο να παύει να αποτελεί ένα ακόμα μοιραίο λάθος σε μια σειρά τέτοιων λαθών και πολύ χειρότερα δε, συνειδητών επιλογών και αποφάσεων.
Όμως με μια δεύτερη ανάγνωση όλα αυτά είναι πλέον αναλύσεις άνευ πάσης ουσίας: Το πελοποννησιακό δίκτυο χρόνο με τον χρόνο, μέρα με την μέρα διαλύεται και σκυλεύεται όλο και περισσότερο από άκρη σε άκρη, το τροχαίο υλικό επιλέχθηκε να αποτεθεί στο ΜΠΡ, το οποίο μετετράπη σε σαρκοφάγο, χωρίς καμία περαιτέρω σκέψη για πιθανή αξιοποίηση του στα απολειφάδια του δικτύου που απέμειναν λειτουργικά, η Καλαμάτα θα εξακολουθεί να απέχει πολύ από την Πάτρα και τον Πύργο, οπότε σε περίπτωση που κάτι χαλάει απλώς θα πούμε «τι να κάνουμε, συμβαίνουν αυτά» και θα συνεχίσουμε την μέρα μας, η ΓΑΙΑΟΣΕ συνεχίζει με αμείωτο ρυθμό να χαρίζει παραχωρεί την ακίνητη περιουσία της χωρίς κανένα αντάλλαγμά και η αντισιδηροδρομική γάγγραινα με αφορμή μια τραγωδία επεκτάθηκε ταχύτατα και στο, ήδη βαριά άρρωστο, υπόλοιπο δίκτυο, σε σημείο τέτοιο που η θανάτωση του ασθενούς που ονομάζεται σιδηρόδρομος φαντάζει πλέον μια πολύ λογική επιλογή με αρκετές πιθανότητες να πραγματοποιηθεί...
Πίσω στην πραγματικότητα...
Να σημειώσω ότι μου είχε απαγορευτεί η φωτογράφιση αυτού του τόσο όμορφου βομβαρδισμένου τοπίου (όχι, δεν κάνω πλάκα).
Τραβώντας τις τελευταίες μου λήψεις πριν φύγω, σκέφτομαι, ότι το μόνο που έχει απομείνει να θυμόμαστε από την μετρική γραμμή στην Αττική εκτός από φωτογραφίες και βίντεο είναι σκόρπια συντρίμμια, καμένα χρέπια, κτήρια μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και χνάρια γραμμών. Από την άλλη αναλογίζομαι ότι όλα τα παραπάνω τα συναντάμε με αρκετή ευκολία και σε σημεία του κατά τ' άλλα ενεργού (ενίοτε και επιδοτούμενου) δικτύου. Μπορώ να είμαι ήρεμος λοιπόν. Αναχωρώ γνωρίζοντας, ότι όλα βαίνουν καλώς!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 3/7/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου