Επίσκεψη σε σταθμούς της δυτικής Πελοποννήσου

Πρώτη στάση της ημέρας είναι ο σταθμός των Βραχνέικων.

«Βραξνέικα», ελληνιστί Βραχνέικα.

Η καμπύλη προς Αχαΐα. Σε λίγο αναμένεται άφιξη, όμως μέχρι τότε υπάρχει λίγος χρόνος για λήψεις πέριξ του σταθμού.

Η δεύτερη γραμμή των Βραχνέικων εξαφανίζεται μέσα στα βάτα.

Ο σταθμός των  Βραχνέικων περιστοιχίζεται από Ουασινγκτόνιες.

Ο σταθμός, αν και παραμένει σε λειτουργία μόνο τύποις, είναι αρκετά καλοδιατηρημένος.

Η δεύτερη γραμμή καταδικάστηκε σε αιώνια αχρηστία.

Τροπικός σταθμός.

Συνεπτυγμένα παράθυρα.

Το WC του σταθμού.

Ιδιάζουσα αρχιτεκτονική και ιδιάζουσα γραμματοσειρά.

Μιλώντας περί αρχιτεκτονικής, το κτήριο του σταθμού είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό των Αγίων Θεοδώρων. Χαρακτηριστικό της ομοιότητας τους είναι μέχρι και το παραθυράκι ανάμεσα στα δύο μεγάλα παράθυρα του ορόφου. Θα είχε ενδιαφέρον αν ποτέ μαθαίναμε ποιος ήταν ο κατασκευαστής των δύο αυτών κτηρίων. Το μόνο σίγουρο είναι πως ο σταθμός των Αγίων Θεοδώρων προηγείται χρονολογικά, όπως και όλο το τμήμα της γραμμής μέχρι τον Ισθμό.

Στο βάθος ακούγονται σφυρίγματα...

Παίρνω πρόχειρη θέση πίσω από τα καλάμια που έχουν καταλάβει την 2η γραμμή και περιμένω ώσπου το GTW να κάνει την εμφάνιση του στην καμπύλη.

Πράγματι, το railbus 4507 εισέρχεται στον σταθμό όπου και πρόκειται να σταματήσει.

Στάση

Επιβίβαση.

Αναχώρηση

Άδεια αποβάθρα.

Επόμενη στάση: Σαγέικα.

Μηδενικές προσδοκίες.

Λίγα χιλιόμετρα βορειότερα, ο σιδηρόδρομος εξακολουθεί να επιβιώνει.

Απ' όπου και να φωτογραφηθεί, ο σταθμός των Σαγέικων παραμένει ελεεινός.

Όχι, δεν είμαστε στο Χάρκοβο, είμαστε στην Πελοπόννησο!

Ηλιοροφή.

Αναρρίχηση επί σανιδωμένου παραθύρου.

Άρχεται η συνεδρίασις. Είμαι βέβαιος, ότι όλα αυτά τα χρόνια ούτε για αυτό το κτήριο υπήρχε κάποια πιθανή εναλλακτική χρήση ή ικανότητα αξιοποίησης του, οπότε η σημερινή του κατάσταση κρίνεται ως απολύτως δικαιολογημένη.  Λύεται η συνεδρίασις. 

Σε αντίθεση με την εξωτερική τοιχοποιία, οι εσωτερικοί χώροι ήταν κατασκευασμένοι εξ ολοκλήρου από πλινθοδομή. 

Παράθυρο με θέα τις γραμμές.

Κατά των αναγνωρισθέντων στόχων, πυρ άρξατε!

Μάταια περιμένω.

Από την πινακίδα του σταθμού σώζεται περίπου ένα 10% 

Χειμωνιάτικος ήλιος και ατέρμονη παρακμή.

Τι έμεινε να δούμε, και κυρίως, τι έμεινε να πούμε;

Σιδηροδρομικές απώλειες εν καιρώ κατοχής.

Επόμενος σταθμός, ο Αλφειός. Ο δρόμος από το πασάγιο πριν τον σταθμό έως το κτήριο αυτού είναι σαν να βομβαρδίστηκε, ενώ η χθεσινή βροχή δεν βοηθάει την κατάσταση. Αλλά τι να κάνουμε, χάριν αυτής της ανάρτησης, οι αναρτήσεις του αυτοκινήτου μου θα υποφέρουν για λίγο. 

Αλφειός λοιπόν. Πατάμε και πάλι επί του ενεργού σιδηροδρομικού δικτύου.

Λίγα μέτρα παρακάτω οι γραμμές χωρίζονται προς Ολυμπία και Κυπαρισσία.

Το «ενεργό σιδηροδρομικό δίκτυο» σφίζει από ενέργεια...

Η  γνώμη της ΤΡΑΙΝΟΣΕ για την γραμμή Κατακόλου - Πύργου - Αρχαίας Ολυμπίας αποτυπωμένη σε μια εικόνα. 

«Σας το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές: είστε ανεπιθύμητοι!»

Το κεντρικό τμήμα του σταθμού είναι και εδώ υπό μορφήν εσοχής. 

Και τώρα πείτε μου. Έστω ότι δεν έχετε καμία ιδέα από σιδηρόδρομο και κάποιος σας έδειχνε την εικόνα αυτή και σας ρωτούσε: «περνάνε τρένα από αυτό τον σταθμό, ναι ή όχι;», τι θα του απαντούσατε;

Τεράστια γραμματοσειρά.

Ερημιά.

Σύντομα όλη η δυτική πλευρά του σταθμού θα έχει καλυφθεί από την ταχέως αναπτυσσόμενη χλωρίδα.

Η κουζίνα στο πίσω μέρος του σταθμού.

Εκτός από την κουζίνα, στην πίσω πλευρά του σταθμού βρίσκονται και οι τουαλέτες του.

Στον τοίχο του βοηθητικού κτίσματος του σταθμού επιβιώνουν φωτογραφίες των παικτών της Εθνικής ομάδας μπάσκετ του '87.

25 Ampere, 500 Volt.

Μεγάλο τζάκι.

Η μια από τις τρεις πόρτες που οδηγούν στην αποβάθρα φωτογραφημένη εκ των έσω.

Το τελευταίο τρένο της ημέρας φεύγει από την Αρχαία Ολυμπία στις 14:10...

Πηγαδάκι.

Έχω ισχυρές ενδείξεις, αλλά όχι αποδείξεις, ότι ο σταθμός του Αλφειού ενδέχεται να ανοίγει περιστασιακά.

Μια τελευταία λήψη πριν την αναχώρηση.

Η επόμενη στάθμευση θα γίνει στα Κρέστενα ή αλλιώς Ανεμοχώριον.

Οι τουαλέτες του σταθμού.

Αιφνίδια διακοπή των επικοινωνιών.

Αιφνίδια διακοπή της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας.

Λιτή επιγραφή διαλυμένου σταθμού.

Όσο προχωράμε νοτιότερα τα πράγματα δεν πρόκειται να γίνουν καλύτερα.

Λήψη του σταθμού με κόντρα ήλιο.

Και μια λήψη μαζί με το βοηθητικό του κτήριο, επίσης με κόντρα ήλιο.

Και τι μας νοιάζει που δεν θα ξαναγίνουν διασταυρώσεις;

Διακρίνω μια μικρή σύγχυση στην πινακίδα...

Το βοηθητικό κτήριο του σταθμού. αν εξαιρέσουμε την προσθήκη του, παρουσιάζει ένα κάποιο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον.

Η ανίχνευση του σωλήνα φαίνεται να ολοκληρώθηκε με επιτυχία, όμως η κλοπή του δεν προχώρησε. Γιατί άραγε;

Η γωνία της κουζίνας ήταν επενδυμένη με πλακάκια.

Η ψευδοροφή έχει σπάσει, φανερώνοντας την κανονική οροφή του σταθμού.

«Εξαιρετικά επείγον». Ολυμπιακοί Αγώνες γαρ...

Η πρωτότυπη επιγραφή του σταθμού ανέφερε μόνο τα Κρέστενα. Επίσης προσέξτε πώς η πόρτα σφραγίστηκε προκειμένου μετέπειτα να τοποθετηθεί άλλη μικρότερη...

Εδώ όλα επιτρέπονται.

«ΗΜΕΡΗΣΙΟΝ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟΝ ΕΡΓΟΝ: Δρομολόγια Σιδηροδρόμων: 368». Σήμερα, πόσα;

Αφήνουμε πίσω μας την δυτική Πελοπόννησο και κατευθυνόμαστε προς την Μεσσηνία.

Μια ακόμα επίσκεψη στην Βαλύρα δεν έβλαψε ποτέ.

Ο θολωτός τάφος της Βαλύρας.

Λεπτομέρεια.

Η πρώτη γραμμή της Βαλύρας χάνεται στο βάθος μετά το πασάγιο.

Ο σταθμός της Βαλύρας δεν είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση, συνάμα όμως ούτε και στην χειρότερη.

Το WC της Βαλύρας ακολουθεί το γνωστό σχέδιο.

Πού είναι οι γραμμές;

Λεπτομέρεια Νο 2

Σταθμός και αποθήκη μαζί.

Πόσους χειμώνες έχει να χρησιμοποιηθεί αυτό το τζάκι;

Ο  ήλιος δύει στην Βαλύρα.

Όποιος είπε, ότι «όλοι οι δρόμοι οδηγούν στην Ρώμη», είπε ψέματα. Το ορθόν είναι, ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο Ζευγολατιό! 

Παιχνίδια με τα χρώματα του σούρουπου. 

Επανάληψη με λίγο παραπάνω ρεαλισμό.

Δεν νοείται Ζευγολατιό χωρίς παστέλι!

 Δυστυχώς, πλέον, νοείται Ζευγολατιό χωρίς τρένο...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 5/12/2021