Ο σταθμός του Ζευγολατιού παραμένει κλειστός επί 14 έτη συναπτά. Ωστόσο παραμένει σε καλή κατάσταση.
Τα πλατάνια του σταθμού αρρώστησαν και πέθαναν. Τα πτώματα τους κείτονται πάνω στις επίσης πεθαμένες ράγες του σταθμού.
Ο σταθμός του Ζευγολατιού είναι από εκείνους τους σταθμούς στους οποίους κάθε ώρα της ημέρας ταιριάζει για επίσκεψη.
Ξανά: πτώματα επί πτωμάτων.
Λήψη από την πλευρά του δρόμου.
Η ύπαρξη καταστημάτων εκατέρωθεν του σταθμού έχει αποτρέψει την διάλυση του και έχει συμβάλλει στην διατήρηση του σε κατάσταση που δίνει την ψευδαίσθηση ότι αυτός ακόμα λειτουργεί.
Μαγγανοπήγαδο και σταθμός.
Όσο καλά και αν διατηρείται, ο σταθμός του Ζευγολατιού δεν παύει να είναι ένας ακόμα κλειστός σταθμός...
...με κλειδωμένες πόρτες και παράθυρα...
... με άδεια αποβάθρα...
... άδεια αίθουσα αναμονής...
... και τις όποιες συζητήσεις επαναλειτουργίας αυτού και ολόκληρου του πελοποννησιακού δικτύου να διεξάγονται μέσω χαλασμένου τηλεφώνου.
Την ώρα που γράφω τις λεζάντες στις φωτογραφίες, συνειδητοποιώ, ότι οι περισσότερες επισκέψεις μου στο Ζευγολατιό έχουν γίνει μεσημέρι!
Sneak pic στο βοηθητικό κτήριο πίσω από τον σταθμό. Στον τοίχο κρέμεται ακόμα το ημερολόγιο του 2010, που απεικονίζει δύο συζευγμένες Α/Α AEG να διέρχονται εν μέσω ενός χιονισμένου τοπίου.
Δεν στρίβει με τίποτα.
Ο μη έχων drone, έχει αναρριχητικές ικανότητες.
Αυτή την σκάλα δεν την εμπιστεύτηκα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου