Η σημερινή εξόρμηση για τα δεδομένα μου είναι αρκετά πρωινή...
Παράπηγμα και κλειδί λίγο μετά το ΡΟΥΦ με κατεύθυνση προς Αθήνα.
Στο Ρούφ. Το βαγόνι μεταφοράς αυτοκινήτων έχει μαζέψει πάνω του πολλή..."τέχνη".
Σήμερα δεν έχω σκοπό να πάω μέχρι το σταθμό. Θα σταματήσω λίγο πριν απο αυτόν.
Απρόσμενος επισκέπτης! Το πεντάδυμο συσσωμάτωμα των AEG 520/152 και 520/254 μπαίνει στο σταθμό του Ρουφ...
... όπου επιβραδύνει χωρίς όμως να σταματήσει και συνεχίζει άδειο προς το Ρέντη. Πίσω φαίνεται η Μα 1002.
Δεν έχω παράπονο: Με τα AEG τελευταία είμαι πολύ τυχερός!
Στο δρόμο της επιστροφής:
Για πόσο ακόμα άραγε θα υπάρχουν αυτά τα φυλάκια; Μια ευχάριστη νότα παλιότερων καιρών μέσα σε γενικότερη διάθεση "εκσυγχρονισμού".
Ένας απο τους λιγοστούς σημαφόρους που έχουν μείνει μέσα στην Αθήνα. Αγαπημένος μου παραμένει αυτός του Ταύρου.
Κατεβαίνοντας προς το πασάγιο της Ιεράς Οδού για να φωτογραφίσω το 52, ακούω ένα σφύριγμα. Αυτό σημαίνει - τι άλλο;- τρέξιμο.
Ίσα που το πρόλαβα: Η ADTranz 220 035 είναι σήμερα επικεφαλής της σύνθεσης του 52.
Ο δρόμος με φέρνει απο τα μέρη του Σταθμού Πελοποννήσου. Θα έλεγα πολλά, αλλά, κοντή γιορτή, θα τα διαβάσετε πάρα πολύ σύντομα σε άλλη ανάρτηση αποκλειστικά αφιερωμένη σε αυτόν.
Κλειστός εδώ και 11 χρόνια...
Αυτό είναι που λένε «Μεγαλειώδης είσοδος»
Απο κάτω προς τα πάνω: ΟΣΕ, ΣΠΑΠ, ΑΘΗΝΑΙ
Περίτεχνο πόμολο. Περιέργως αρτιμελές
Μεσα απο το σπασμένο γυαλί της κεντρικής εισόδου βλέπω το εσωτερικό
Αυτό το πόμολο δεν ήταν τυχερό...
Αλήθεια, χρειάζονται λόγια;
Σαν μυστικός κήπος
Η απόλυτη ερημιά.
Βαριά η καγκελόπορτα βαριά και η ιστορία...
Αισθητική 19ου αιώνα
Ό,τι και να κοιτάξει κανείς πάνω σε αυτό το κτήριο θα δει συμμετρία και καλαισθησία.
Ανανεώνω το ραντεβού μου με το Σταθμό σε μερικές ώρες.
ΣΠΑΠική λάμψη!
Περνώντας απο το έρημο και βρωμερό τσιμεντένιο διάδρομο προς την
πεζογέφυρα του σταθμού Λαρίσης, βλέπω σταθμευμένο το όχημα Δ 883.
Όσο για τον Λαρίσης... ουδέν νεότερον. Καμία νέα εργασία, καμιά αλλαγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου