Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 5 Ιουλίου 2017

Σταθμός Λαρίσης: Το παρελθόν αποχαιρετά, το μέλλον έρχεται!

 
  4/7/2017

   Το πρωί της Τρίτης προσπαθώντας να οργανώσω μια γρήγορη επίσκεψη  για το επόμενο πρωί με σκοπό τη φωτογράφιση των έργων και των διελεύσεων στη Λένορμαν, μαθαίνω πως απο την επόμενη κιόλας μέρα θα συνδεθούν οι νέες γραμμές του Σταθμού Λαρίσης. Πράγματι, η πληροφορία επιβεβαιώνεται μετά απο λίγες ώρες και απο την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, οπότε σκέφτομαι πως πρέπει να γίνει μια τελευταία επίσκεψη στις παλιές γραμμές του σταθμού.


Απο αύριο η πρόσβαση των επιβατών στις νέες αποβάθρες θα γίνεται απο την υπόγεια διάβαση.


Το παλιό τσιμεντένιο στέγαστρο με την πινακίδα του. Μια εικόνα τόσο γνώριμη που σύντομα όμως θα χαθεί...


Ο ένας απο τους τρεις κρουνούς ύδρευσης του σταθμού. Δεν νομίζω πως θα παραμείνει στη θέση του μετά τα έργα.


Λεπτομέρεια.


Καθέτως.

Απο τα μεγάφωνα αναγγέλεται η άφιξη του 2536. Ο κόσμος που περιμένει στην αποβάθρα είναι αρκετός.
 

Τα railbuses που εκτελούν το δρομολόγιο εισέρχονται στο σταθμό. 


Το railbus 560 116 μαζί με τον κρουνό ύδρευσης.


Εάν δεν υπήρχαν τα κιγκλιδώματα, η φωτογραφία αυτή θα ήταν καλύτερη.


Τα railbuses περνούν από τα κλειδιά εξόδου του σταθμού. Αυτό έμελλε να είναι το τελευταίο επιβατικό τρένο που θα έβλεπα να αναχωρεί από την παλιά πρώτη γραμμή του σταθμού Λαρίσης.

Κακά τα ψέματα, παρά την τριτοκοσμική εικόνα που παρουσίαζε όλο αυτό τον καιρό ο σταθμός Λαρίσης, ο κεντρικός δηλαδή σιδηροδρομικός σταθμός της πρωτεύουσας με τις μόλις τέσσερις γραμμές του, η παλιά εικόνα του σταθμού είχε γίνει πλέον οικεία, ενώ αρκετοί απο εμάς μεγάλωσαμε με αυτή την εικόνα. Οι μεταλλικοί στρωτήρες, οι χιλιοπατημένες αποβάθρες, η πεζογέφυρα, όλα αυτά μαζί δίνανε μια ιδιαίτερη αίσθηση που, όπως και σε πολλά άλλα μέρη, πλέον χάνεται...

Όμως δεν μπορούμε να σταματήσουμε την ανάπτυξη! Και ούτε πρέπει κιόλας. Έτσι δεν είναι;

Μιλώντας περί παράδοσης, το Intercity 59 έρχεται (παραδοσιακά και αυτό) καθυστερημένο περί τα 30 λεπτά.


Η ADTranz 220 017 εισέρχεται μέσω της καμπύλης στην τρίτη γραμμή του σταθμού.


Οι κατερχόμενες συνθέσεις σταματάνε στην τρίτη γραμμή. Άλλη μια εικόνα που απο αύριο θα είναι παρελθόν.

Κάτι ακόμα που θα μου λείψει απο τον παλιό σταθμό είναι ο απογευματινός ουρανός. Με τα νέα στέγαστρα δεν μένει και πολύς ελεύθερος χώρος προς τα πάνω.


Η 220 017 ακόμα γυαλίζει μετά την γενική επισκευή της.


Η πεζογέφυρα αναμένεται να κατεδαφιστεί μέσα στις επόμενες μέρες.


Αναχώρηση για Ρέντη.


Η ώρα περνάει και σιγά σιγά το φως λιγοστεύει.

Το πρώτο τμήμα της υπέργειας διάβασης πεζών είναι έτοιμο. Σταδιακά θα κατασκευαστεί και το δεύτερο τμήμα που θα συνδέει τη σημερινή αποβάθρα του σταθμού με τις νέες που βρίσκονται απέναντι.


Σουρουπώνει.

Απο τα μεγάφωνα αναγγέλεται η διέλευση του 63502.


Χαρχαλητό δίχως έλεος.


Το τελευταίο εμπορικό που πέρασε απο τις παλιές γραμμές εκτελέστηκε απο τις MLW A 451 και Α 452.


Αν είχα τρίποδο, ίσως και να είχε ενδιαφέρον. Τώρα είναι απλώς για πέταμα...


Νοσταλγικός φωτισμός.


Ερημιά.


Η πρώτη γραμμή είναι άδεια. Το ίδιο και η αποβάθρα.


Πόσα ταξίδια ξεκίνησαν απο εδώ...


Το 2541 κατηφορίζει και εγώ δεν έχω τρίποδο.


Ψευδαίσθηση ταχύτητας - δείγμα παντελώς άσχετου και ερασιτέχνη φωτογράφου.


Στον φωτισμό εδώ επικρατεί το κίτρινο χρώμα. Αντίθετα, στις νέες αποβάθρες το χρώμα του φωτισμού είναι το «νοσοκομειακό» άσπρο.

Δε θα περιμένω το 600. Θα επανέλθω δριμύτερος σε λιγότερο απο 12 ώρες.


Φεύγοντας.

Μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, όμως απο αύριο ξεκινάει μια νέα εποχή! Παρότι φαινομενικά δεν συντελείται και καμία ουσιαστική ή κοσμοϊστορική αλλαγή, για τον σιδηρόδρομο στην Ελλάδα και τα δεδομένα του γίνεται ένα μεγάλο βήμα. Ας ελπίσουμε λοιπόν να γίνει σωστά...


 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου