Νέοι Πόροι - Πλαταμώνας: Επίσκεψη τρίτη

Η τελευταία φορά που είχα επισκεφθεί την παλιά χάραξη του Πλαταμώνα ήταν το 2013. Πέντε χρόνια μετά, πήρα την απόφαση να επισκεφτώ ξανά τα μέρη εκείνα.

Για άλλη μια φορά για τις βορειότερες εξορμήσεις μου αφετηρία θα είναι ο Βόλος. Το ΜΑΝ 621 104 περιμένει αρκετή ώρα πριν την αναχώρηση του στην τρίτη γραμμή του σταθμού.

Καίτοι Δεκέμβριος, η μέρα είναι ηλιόλουστη.

Όπως πέρσι, έτσι και φέτος υπάρχει Χριστουγεννιάτικο δέντρο.

Μοναχικός κρουνός ύδρευσης.

Ο σταθμός φωτογραφημένος από την πλευρά των γραμμών.

Σε λίγο αναχωρούμε.

Το πρόγραμμα προβλέπει μετάβαση στη Λάρισα και αναμονή του 2590. Η πληρότητα του τρένου είναι ικανοποιητική. Το ίδιο και η ταχύτητα που αναπτύσσει, παρά τα χάλια της «υπό αναβάθμιση» γραμμής...

Άφιξη στην Λάρισα

Ο χρόνος αναμονής είναι άφθονος και τον εκμεταλλεύομαι για μερικές λήψεις εντός του σταθμού.

Το Intercity 55 με επικεφαλής την Hellas Sprinter 120 024 κάνει την είσοδο του στο σταθμό.

Λίγη ώρα μετά, από τις πίσω γραμμές του σταθμού ακούγεται κάποια κόρνα. Πάω από κοντά να δω.

Στην 6η γραμμή του σταθμού μόλις έχει αφιχθεί η Bombardier 220 034 μαζί με την Hellas Sprinter 120 012. Λίγο αργότερα η 220 034 θα αναχωρήσει για το μηχανοστάσιο αφήνοντας πίσω της την ηλεκτράμαξα.

Μεταξύ πρώτης και δεύτερης γραμμής.

Νομίζω πως την επόμενη φορά θα άξιζε μια επίσκεψη και στον παλιό σταθμό της Λάρισας.

Το 2590 φτάνει στην τρίτη γραμμή του σταθμού και επιβιβαζόμαστε. Το ταξίδι μέχρι τους Νέους Πόρους δε διαρκεί πολύ.

Το Desiro 560 101 συνεχίζει το ταξίδι του με τελικό προορισμό την Θεσσαλονίκη.

Μετά από μισή δεκαετία βρίσκομαι και πάλι στους Νέους Πόρους!

Όπως πάντα, μετά την αναχώρηση των τρένων ο σταθμός ερημώνει...

Η πεζοπόρία ξεκινάει από την πέμπτη γραμμή του σταθμού.

Η τελευταία φορά που η πέμπτη γραμμή δέχτηκε τρένα ήταν κατά τη διάρκεια των έργων κατασκευής της παρακείμενης ΣΓΥΤ.

Το πρώτο πασάγιο της γραμμής Νέων Πόρων - Πλαταμώνα (η ονομασία του τμήματος αυτού είναι καταχρηστική, καθότι αποτελεί κομμάτι ενός μεγαλύτερου τμήματος) βρίσκεται αμέσως μετά το σταθμό.

΄Εσβησε το φωτόσημα;!

Η έκπληξη της ημέρας: Η γραμμή του Πλαταμώνα διαθέτει ραδιοφάρους Eurobalise! Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως σε αυτή τη γραμμή θα υπήρχε πρόβλεψη για ETCS!

Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα.

Κοιτώντας προς Νέους Πόρους: Η γραμμή κοντεύει να χαθεί κάτω από το γρασίδι.

Πράσινος διάδρομος.

Πρόσημα ανοιχτό

Το πρώτο γεφυράκι της γραμμής καλύπτεται από ένα πολυβολείο

Η δεύτερη γέφυρα της γραμμής φωτογραφημένη από την πλευρά του δρόμου.

Η ίδια γέφυρα από πάνω.

Στο βάθος ο χιονισμένος Όλυμπος.

Το τρίτο κατά σειρά γεφυράκι. Τα ρέματα στην περιοχή είναι αρκετά.

Απ' το βορρά μέχρι το νότο, όλο το δίκτυο είναι γεμάτο σημαφόρους σε αχρηστία. Ο Πλαταμώνας σαφώς δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση.

2003: Δεν υπήρχε σηματοδότηση, αλλά υπήρχε ένας κάποιος σιδηρόδρομος.
2018: Εξακολουθεί να μην υπάρχει σηματοδότηση, αλλά πλέον είναι αμφίβολο και για πόσο θα υπάρχει σιδηρόδρομος.

Τεχνητό μπλόκο.

Αυτά τα δέντρα ψήλωσαν αρκετά σε σχέση με την επίσκεψη μου το 2013.

Φυσικό μπλόκο.

Ο μηχανισμός της αλλάγής δεν επιβίωσε...

Μέσα στο κλειδί έχουν τοποθετηθεί μερικές κομμένες σιδηροτροχίες. 

Στην είσοδο του σταθμού.Ο χώρος των γραμμών έχει καλυφθεί από χώμα, ενώ είναι άγνωστο το πως πρόκειται να χρησιμοποιηθεί η έκταση αυτή. Μια ασφαλής πρόβλεψη είναι αυτή του πάρκινγκ...

Δεν εκπλήσσομαι. Είχα ενημερωθεί μέσω διαδικτύου πριν μερικούς μήνες για την κάλυψη των γραμμών από τον εκεί Δήμο, οπότε ήξερα τι θα συναντήσω.

Το πρώτο υπηρεσιακό κτήριο του σταθμού λειτουργεί πλέον ως ΚΑΠΗ. Ο συγκεκριμένος αυτός τύπος κτηρίου με την γωνιακή καμάρα συναντάται σχεδόν παντού κατά μήκος της γραμμής μεταξύ του Πειραιά και του Πλατέως, ενίοτε με μικρές παραλλαγές. Χωρίς να γνωρίζω την ακριβή ημερομηνία κατασκευής αυτών των κτηρίων, ένα terminus post quem το οποίο ανακάλυψα πρόσφατα είναι το 1960.

Ο μηχανισμός της δεύτερης αλλαγής επιβιώνει.

Ασάφεια

Ευτυχώς δεν είχε βρέξει πρόσφατα...

Παλιότερα οι γραμμές δεν φαίνονταν λόγω της βλάστησης. Τώρα δεν φαίνονται λόγω των μπάζων.

Έφτασα στον προορισμό μου, ακόμα και χωρίς τρένο...

Τω καιρώ εκείνω, ο Πλαταμώνας πέρα από την κύρια διέθετε και τρεις παρακαμπτήριες γραμμές.

Ο υδατόπυργος του σταθμού. Κατά την παραμονή μου στον Πλαταμώνα πληροφορήθηκα πως το 1941 είχε χτυπηθεί από οβίδα.

Οι τουαλέτες δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης.

Προς Νέους Πόρους.

Από τις αποθήκες εμπορευμάτων στα container...

O σταθμός του Πλαταμώνα έχει αφεθεί στην μοίρα του...

Πλέον δεν κατοικείται, τουλάχιστον όχι βάσει συμβολαίου...

Η έξοδος του σταθμού.

Φωτογραφημένος από άλλη γωνία, όμως το χάλι παραμένει ίδιο.

Μεσημεριανή ησυχία.

Άλλη μια άδεια αποβάθρα...

Το εκδοτήριο εισιτηρίων φωτογραφημένο από το εσωτερικό του.

Η πόρτα της αίθουσας αναμονής είναι ορθάνοιχτη.

Τα παντζούρια είναι κλειστά, όμως τα τζάμια είναι σπασμένα.

Ξέρω πως η ποιότητα των φωτογραφιών από τους εσωτερικούς χώρους δεν είναι η καλύτερη δυνατή, αλλά για κακή μου τύχη το συνειδητοποίησα αρκετές ώρες αργότερα, όταν είχα φύγει πλέον από τον Πλαταμώνα, οπότε ήταν αδύνατον να τις επαναλάβω σωστά.

Βιβλίο εισιτηρίων του Αυγούστου του 1982. Τα ποσά που αναγράφονται είναι αντιπροσωπευτικά της κίνησης που είχε ο Πλαταμώνας κατά τους θερινούς μήνες.

Η γραφική ύλη απέκτησε νέα χρήση ως χαρτί υγείας για τους νέους «ενοίκους» του σταθμού...

Πλέον δεν υπάρχει ανάγκη χειρισμού...

Αφήνω το σταθμό προσωρινά πίσω μου.

Η πορεία συνεχίζεται προς τη σήραγγα και την παραλία του Αγίου Παντελεήμονα.

Ο κρουνός ύδρευσης βρίσκεται αμέσως μετά το πασάγιο της εξόδου του σταθμού.

Κλασικά: Bopp & Reuther Mannheim.

Άλλη μια ευχάριστη έκπληξη: Η γραμμή έχει καθαριστεί από τη βλάστηση, οπότε πλέον είναι βατή σε όλο το μήκος της!

Αρκετά μέτρα μετά τον σταθμό, η παρακαμπτήριος συνεχίζει.

Γραμμή, τηλεγραφόξυλο και θάλασσα.

Θα έχω κατά νου να περπατάω με λιγότερα από 10 χλμ/ώρα.

Δεύτερος κρουνός ύδρευσης, μόλις λίγα μέτρα μακρύτερα από τον πρώτο. Ήταν άραγε τόσο μεγάλες οι συνθέσεις που έφταναν μέχρι εδώ από το σταθμό προκειμένου να ανεφοδιαστούν;

Λίγο πριν οι δύο γραμμές γίνουν και πάλι μία.

Και τηλέφωνο!

Υπό σκιάν.

«Σφυρίξατε»

Καλώδιο οπτικών ινών της ΔΗΣΤΗΕ με ημερομηνία το 2001!

Το τοπίο αρχίζει να «ανοίγει» προχωρώντας προς τη βίλα Μοσκώφ.

Και όμως, ανενεργή εδώ και 15 χρόνια...

Πασάγιο για πεζούς.

Σημαφόρος για πεζούς.

Φωτογραφημένος και από την άλλη πλευρά.

Γέρνοντας πάνω από το κύμα.

Τα χειμωνιάτικα χρώματα της γραμμής είναι εν τέλει το ίδιο ενδιαφέροντα με τα καλοκαιρινά.

Πλαταμώνας: Βουνό και θάλασσα.

Κοιτώντας πίσω.

Πριν τη βίλα Μοσκώφ.

Σε λίγα μόλις μέτρα αρχίζει το καλύτερο κομμάτι της διαδρομής.

Ιδού!

Η γραμμή βρίσκεται κυριολεκτικά μια ανάσα δίπλα από το Αιγαίο.

Και ας είχε τσουχτερό κρύο, έμεινα αρκετή ώρα στο σημείο για να χαζέψω τη θέα.

Γραμμή πάνω στο κύμα.

Μισόκλειστο πρόσημα.

Γενικότερη άποψη.

Ο στύλος έπιασε κισσό

Το κάστρο του Πλαταμώνα δεσπόζει πάνω από το βουνό.

Λίγο πριν την τέταρτη γέφυρα της γραμμής.

Κοιτώντας προς τα πίσω.

Σε ένα χωράφι πλησίον των γραμμών κάτι καίγεται και ο καπνός δίνει μια ενδιαφέρουσα απόχρωση στις ακτίνες του απογευματινού ήλιου που περνάει μέσα από τα κλαδιά. 

Ούτε σήμερα θα περάσει τρένο...

Το γεγονός πώς επί τόσα χρόνια δεν είχα επισκεφθεί την γραμμή κατά τους χειμερινούς μήνες ούτε μια φορά ήταν μεγάλο λάθος.

Πολύ μεγάλο λάθος...

Λίγα μέτρα πριν τη σήραγγα.

«Πολυβολεία στην άμμο» κατά το «παλάτια στην άμμο»

Και εδώ τα πράγματα έχουν αλλάξει σε σχέση με την τελευταία φορά...

...η σήραγγα και η γαλαρία που την ακολουθεί έχουν αποκτήσει πλέον νέα χρήση...

...η οποία μαρτυρείται και από την ταμπέλα που κρέμεται από το στόμιο της.

Ανορθόδοξη ανάβαση.

Η θέση αξίζει πολύ, αλλά χωρίς τρένο παραμένει φωτογραφικά ανεκμετάλλευτη...

Το περπάτημα πάνω στις γραμμές έχει διευκολυνθεί με την τοποθέτηση ενός ξύλινου διαδρόμου επί των στρωτήρων.

Επίσης έχει εγκατασταθεί μηχανισμός με φωτοκύτταρο που φωτίζει την σήραγγα κατά την διέλευση των πεζών.

Η έξοδος της σήραγγας έχει αποκλειστεί από την εικονιζόμενη τζαμαρία. Ωστόσο στο πλάι παραμένει κενός χώρος για την πρόσβαση στην παραλία.

Βγαίνοντας από το τούνελ κοιτώ έκπληκτος τις αλλαγές!

Ποτέ δεν περίμενα μια τέτοια εξέλιξη.

Τέλος διαδρομής - τέλος εποχής.

Από το σημείο αυτό τα ίχνη του παλιού διαδρόμου χάνονται, ενώ μόλις μερικά μέτρα παρακάτω η νέα ΣΓΥΤ βγαίνει από τη νέα σήραγγα του Πλαταμώνα και συνεχίζει προς Λεπτοκαρυά. Βλακωδώς, δεν συνέχισα προς την κατεύθυνση αυτή...

Ώρα για διάλειμμα, αυτή τη φορά όμως χωρίς βουτιά στη θάλασσα, αλλά με επίσκεψη στην καφετέρια που έχει ανοίξει εντός της γαλαρίας.

Κοιτώντας τον χώρο γίνεται αμέσως φανερό πως για το συγκεκριμένο, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, εγχείρημα έχουν δαπανηθεί αρκετά χρήματα.  

Το σημείο ένωσης με την σήραγγα φωτογραφημένο από την μέσα πλευρά της τζαμαρίας.

Και όμως, μέχρι πριν δεκαπέντε χρόνια από εδώ μέσα πέρναγαν όλα τα τρένα του κεντρικότερου σιδηροδρομικού άξονα της χώρας!!!

Χαζεύοντας το Αιγαίο.

Η γραμμή διατηρείται κάτω από το ξύλινο δάπεδο, ενώ σε αρκετά σημεία αποκαλύπτεται κάτω από το πλεξιγκλάς.

Η ώρα περνάει και πρέπει να γυρίσουμε στους Νέους Πόρους.

Πριν κάποια χρόνια είχε δημοσιοποιηθεί στον τοπικό τύπο πως ο φωτισμός της παρακείμενης νέας σήραγγας είχε τεθεί εκτός λειτουργίας για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ειρωνεία, έτσι;

Σε αυτό το τούνελ πλέον φαίνεται φως μόνο στη μια άκρη του...

Ο φωτισμός αποκαλύπτει μια ανθρωποθυρίδα! 

Τα φώτα σβήνουν και πλέον ο μόνος φωτισμός που μένει είναι ο φυσικός.

Χειμωνιάτικη καμπύλη. Στο βάθος η φωτιά ακόμα καίει.

Δεν θυμάμαι αν έχω αναφέρει ξανά πως η αρχική αυτή γέφυρα ήταν μεταλλική. Όχι πως χρειάζεται ιδιαίτερη αναφορά δηλαδή, νομίζω είναι πασιφανές...

Ώστοσο ένα καλό ερώτημα είναι το πότε αντικαταστάθηκε από την υπάρχουσα. Θα μπορούσε να είναι τα χρόνια αμέσως μετά την αποχώρηση των γερμανικών στρατευμάτων; Ή μήπως το τσιμέντο κρίθηκε ως ασφαλέστερο υλικό λόγω του χειμάρρου που περνάει από κάτω και έτσι αυτή καθαιρέθηκε; Όλα είναι πιθανά...

Δεν απορώ γιατί η γραμμή του Πλαταμώνα πρωταγωνιστούσε κατά καιρούς στα διαφημιστικά φυλλάδια του ΟΣΕ.

Χωρίς τηλεπικοινωνίες...

Ο ήλιος όπου να ναι θα αρχίσει να πέφτει.

Η γραμμή χωρίζει το πορτοκαλί χρώμα των φυλλοβόλων δέντρων από το πράσινο των αειθαλών. 

Παραβιάζω τον κλειστό σημαφόρο και ετοιμάζομαι για είσοδο στο σταθμό.

Ο σιδηρόδρομος στην Ελλάδα δεν κατάφερε ποτέ να γίνει η αιχμή του δόρατος των μεταφορών...

Επιστροφή στο χώρο του σταθμού.

Εγκατάλειψη διάχυτη.

Η ανικανότητα να τραβήξω ίσιες φωτογραφίες τις πόρτες των σταθμών που επισκέπτομαι είναι το κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του blog...

Με τη φαντασία βλέπω παρκαρισμένο ένα railbus στη δεύτερη γραμμή του σταθμού να περιμένει τους τελευταίους επιβάτες να επιβιβαστούν για να αναχωρήσει προς Νέους Πόρους...

...από την άλλη, δεν φαίνεται να υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από κάποιον, τουλάχιστον όχι σοβαρό. 

Όπως στην τέταρτη γέφυρα, έτσι και στην τρίτη φαίνεται πως αρχικά στη θέση της υπήρχε μεταλλική.

Μέχρι πότε θα στέκεται άραγε ο συγκεκριμένος σημαφόρος;

Η δεύτερη γέφυρα. Ο ουρανός έχει αρχίσει να αποκτά ένα ιδιαίτερο χρώμα.

Χειμωνιάτικο τοπίο.

Στρεβλωμένες ράγες και πολυβολείο.

Και κάπου εδώ το βήμα αρχίζει να ανοίγει, καθώς το 591 δεν αργεί να φτάσει στους Νέους Πόρους.

Πιερικό σούρουπο.

Και τι δε θα έδινα για μια διέλευση αυτή τη στιγμή! 

Ποιό να ήταν άραγε το τελευταίο δρομολόγιο που πέρασε από την παλιά χάραξη; Κάποιο εξακοσάρι ίσως;

Δε θα φωτίζει πλέον άσκοπα μέσα στη νύκτα.

Πίσω από εκεί που αρχίσαμε...

Μέχρι την άφιξη του 591 έχω περίπου δέκα λεπτά στη διάθεση μου.

Ευκαιρία για μερικές λήψεις από την πεζογέφυρα.

Από τις οκτώ λάμπες του στεγάστρου οι έξι είναι καμένες...

Δειλινό.

Με προπορεία ενός λεπτού το 591 εκτελούμενο από το Desiro 560 101 εισέρχεται στην πρώτη γραμμή του σταθμού των Νέων Πόρων.

Ο νύκτα πλέον έχει πέσει. Η σκιά της παλιάς γέφυρας του Πηνειού φαίνεται στα αριστερά μας ενώ το τρένο την προσπερνάει με ταχύτητα. Σε λίγο είμαστε στη Λάρισα.

Το 621 104 σε δύο λεπτά θα αναχωρήσει με προορισμό την Καλαμπάκα.

Με τη σειρά μου, μετά από περίπου ένα τέταρτο επιβιβάζομαι στο ΜΑΝ προς Βόλο.

Το ταξίδι τελειώνει με την άφιξη του ΜΑΝ 621 114 στο σταθμό του Βόλου. Η χειμερινή αυτή εξόρμηση παρά τα όποια λάθη της, τελικά άξιζε τον κόπο!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 28/12/2018