Επίσκεψη στην παλιά χάραξη του Ξυλοκάστρου

    Μετά από οκτώ χρόνια ξαναπατώ το πόδι μου στο Ξυλόκαστρο...

Η είσοδος του σταθμού από την πλευρά του Καμαρίου

Ανακαίνιση που έμεινε στη μέση;

Οι γραμμές είναι χαμένες κάτω από την βλάστηση που οργιάζει.

 Δυστυχώς όχι ως επιβάτης...

Με κάποιον αξιοθαύμαστο τρόπο η πινακίδα καταφέρνει και επιβιώνει!

Άλλη μια έρημη αποβάθρα ανάμεσα στις τόσες.

Ο φυσικός φωτισμός του κτηρίου τις πρωινές ώρες είναι εξαιρετικός! 

Απέχοντας 133+500 χιλιόμετρα από τον Πειραιά, ο σταθμός του Ξυλοκάστρου δεν έχει δει τρένο από το 2009.

Περιμένοντας τι;

Το ρολόι δεν είχε την τύχη των πινακίδων...

Τέσσερις γραμμές σε αχρηστία.

Το συγκεκριμένο σήμα έχει τοποθετηθεί σχεδόν σε όλους τους σταθμούς της γραμμής Κορίνθου - Πατρών, ώστε να μην ξεχνάμε τον μεγαλύτερο ευεργέτη του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα.

Η πρόσοψη του σταθμού φωτογραφημένη από την πλευρά του δρόμου.

Μεγάλη εντύπωση μου προκάλεσε το γεγονός πως τα φυτά στα παρτέρια του σταθμού διατηρούνται ακόμα.

Ο σταθμός μετά το κλείσιμο της γραμμής λεηλατήθηκε ενώ αργότερα εκμισθώθηκε για μικρά χρονικά διαστήματα για διάφορες χρήσεις. Φαίνεται πως η τελευταία χρήση του γινόταν για αθλητικές δραστηριότητες, ενώ σήμερα μάλλον περιμένει την εκ νέου μίσθωση του.

Κοιτώντας μέσα από το τζάμι της κεντρικής αίθουσας. Κρίμα που δεν έφερα ρακέτες.

Οι πόρτες είναι κλειδωμένες, όμως τα μεγάλα τζάμια του σταθμού μπορούν να παραβιαστούν πολύ εύκολα.

Οι οδηγοί όδευσης τυφλών έκαναν την εμφάνιση τους σε όλους σχεδόν τους σταθμούς από την Αθήνα μέχρι την Πάτρα εν όψει Ολυμπιακών Αγώνων ...

Κοιτώντας δυτικά. Σταθμός ευάερος, ευήλιος, διαμπερής και το κυριότερο όλων, παρατημένος.

Η πρόσοψη του παλιού σταθμού του Ξυλοκάστρου.

Αν η νέα ΣΓΥΤ δεν παραδοθεί σε εκμετάλλευση νωρίτερα από τις 17 Αυγούστου, τότε το Ξυλόκαστρο θα κλείνει δέκα ολόκληρα χρόνια χωρίς σιδηροδρομική σύνδεση. Υπενθυμίζω πως η ΤΡΑΙΝΟΣΕ διέκοψε εν μια νυκτί τα δρομολόγια από Κιάτο τον Αύγουστο του 2009 με την αιτιολογία των εργασιών κατασκευής της ΣΓΥΤ  και την γειτνίαση της παλιάς χάραξης με την νέα...

Αρχιτεκτονικά ο παλιός σταθμός μοιάζει αρκετά με πολλά κτήρια επί της γραμμής Κορίνθου - Πατρών.

Τα δύο κτήρια συνυπάρχουν από το 1963, οπότε ανεγέρθηκε ο νέος σταθμός δίπλα ακριβώς από τον παλιό. 

Αν το καλοσκεφτεί κανείς, το Ξυλόκαστρο έχει το «προνόμιο» να διαθέτει τρεις σιδηροδρομικούς σταθμούς.

Η γραμμή προς Κόρινθο έχει καλυφθεί πλήρως με χώμα. 

Διαχείριση ακίνητης περιουσίας «ParkΟΣΕ»

Γραμμή προς Μελίσσι.

Ο μηχανισμός του ΑΣΙΔ δεν την γλύτωσε.

Κλεμμένα καλώδια, χορταριασμένες γραμμές και καμπύλες.  Είμαι σίγουρος πως βρίσκομαι στην Πελοπόννησο!

Η είσοδος του σταθμού από την πλευρά της Κορίνθου.

Αυτό το ΑΣΙΔ μάλλον θεωρήθηκε άχρηστο και δεν συμπεριλήφθηκε στην αποξήλωση των εναπομεινάντων που έλαβε χώρα το 2014 μεταξύ Κορίνθου και Ψαθοπύργου. Αν κρίνουμε από το γεγονός πως όταν ξεκίνησε η αποξήλωση ήδη η πλειοψηφία των ΑΣΙΔ ήταν σε κακά χάλια ίσως η μη μετακίνηση του συγκεκριμένου να ήταν ορθή.

Αλήθεια, γιατί είπαμε πως καθυστερεί τόσο η επέκταση του προαστιακού προς την Κάτω Αχαΐα; Α ναι, έπρεπε να τοποθετηθούν εκ νέου συστήματα φύλαξης ισοπέδων διαβάσεων. Αλλά γιατί διαμαρτυρόμαστε; Έπρεπε να δοθούν μόλις 3.410.402,40 ευρώ...

Στη φωτογραφία δεν φαίνεται ούτε μισή σιδηροτροχιά!

Κλειστά παραθυρόφυλλα.

Η πρόσοψη του παλιού σταθμού από τον δρόμο.

Στερέψαμε και από νερό και από σιδηρόδρομο.

Υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να είναι μιας πρώτης τάξεως κατοικία.

Ο παλιός σταθμός είχε σουλουπωθεί πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Έκτοτε απλώς ρημάζει.

Τα στέγαστρα του είναι απείρως μικρότερα αλλά και γραφικότερα από αυτό του νεότερου σταθμού λίγα μέτρα δυτικότερα.

Διπλή εγκατάλειψη.

Μέσα από το σπασμένο τζάμι. Η φωτογραφία δεν έχει καμία απολύτως αξία, αλλά με έτρωγε η περιέργεια να πάρω μια ιδέα από το εσωτερικό του κτηρίου.

Δεν μπορώ να καταλάβω ούτε το από που προήλθαν αυτά τα μπάζα, ούτε το γιατί κατέληξαν εκεί.

Ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη γραμμή.

Λήψη από την τέταρτη γραμμή.

Ώρα λήψης 11.52 ακριβώς! Το 301 έπρεπε να είναι στον σταθμό.

Η δουλειά μου εδώ τελείωσε. Αναχωρώ πεζός μέσω της κύριας γραμμής.

Γραμμή ακέραια.

Διελεύσεις υψηλών ταχυτήτων.

Ενώ φωτογραφίζω, τα σκυλιά από τα τριγύρω οικόπεδα σχηματίζουν αγέλη και μου καθιστούν σαφές πως δε με θέλουν στα λημέρια τους.

Κοιτώντας πίσω μου.

Με τα τελευταία δρομολόγια, οι χρόνοι διαδρομής των Intercities για το Κιάτο - Ξυλόκαστρο ήταν 12 λεπτά, ενώ για το τμήμα Ξυλόκαστρο - Αίγιο 1 ώρα και τέσσερα λεπτά. Ποιοι θα είναι άραγε οι χρόνοι με τη νέα ΣΓΥΤ και το κυριότερο, θα υπάρχουν άραγε Intercities ;

Μικρή γέφυρα πριν τον ποταμό Σύθα. Στο σημείο αυτό η γραμμή γίνεται αδιάβατη και απαιτείται παράκαμψη ώστε να προσεγγίσω την μεγάλη μεταλλική γέφυρα.

Η γέφυρα φωτογραφημένη από την πλευρά του δρόμου.

Μετά την γέφυρα οι δύο γραμμές παραλληλίζονται με την παλιά να αποκόπτεται και να συνεχίζει μερικά μέτρα παρακάτω.

Το πεύκο σύντομα θα καλύψει την πινακίδα προσανατολισμού.

Το ίδιο θα κάνει και η χαμηλή βλάστηση με την γραμμή.

Ιδού λοιπόν η γέφυρα του Σύθα.

Η μεταλλική γέφυρα έχει παραδοθεί στον χρόνο ενώ η στα δεξιά η νέα γέφυρα περιμένει να παραδοθεί στην κυκλοφορία.

Γαϊδουράγκαθα και μέταλλο.

Επί της νέας γέφυρας έχουν τοποθετηθεί φωτοσήματα και όλα πλέον φαίνονται έτοιμα.

Δεν αναμένεται καμία διέλευση πέρα από την δική μου.

Ευθεία χωρίς μέλλον.

Λήψη από την εξωτερική πλευρά της γέφυρας.

Δεν πίστεψα ποτέ πως η γραμμή θα έφτανε στο Ξυλόκαστρο μέσα στο 2009 όπως είχε ανακοινωθεί αρχικά, όμως δεν περίμενα ποτέ πως δέκα χρόνια μετά, πέρα από ένα δοκιμαστικό δρομολόγιο, το Ξυλόκαστρο ακόμα δεν θα είχε τρένο!

Η γειτνίαση της παλιάς χάραξης με τα έργα της ΣΓΥΤ λειτούργησε περισσότερο σαν μια δικαιολογία παρά σαν πραγματικός λόγος για την διακοπή των δρομολογίων. Τουλάχιστον μέχρι το 2011 οπότε και έπεσε οριστικά η αυλαία για τον σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο, ελάχιστα έργα είχαν γίνει δυτικά του Κιάτου, ενώ μέχρι το Δερβένι ακόμα και όπου πράγματι υπήρξε διασταύρωση της γραμμής με έργα, αυτά δεν ήταν της ΣΓΥΤ, αλλά του νέου αυτοκινητοδρόμου. Αλλά ας πιστέψουμε πως δεν υπήρχε κανένας τρόπος να λειτουργήσει παράλληλα η παλιά χάραξη με τα εργοτάξια της νέας γραμμής, πως καμία παραλλαγή χάραξης δεν θα ήταν ικανή να σταματήσει το επικείμενο τέλος της, πως οι τοπικές σιδηροδρομικές μεταφορές δεν θα απέφεραν το παραμικρό όφελος παρά το γεγονός πως μέχρι πρότινος το οδικό δίκτυο στην περιοχή ήταν από τα χειρότερα της χώρας, πως η διατήρηση μιας απαρχαιωμένης γραμμής ταυτόχρονα με την χρηματοδότηση των εργασιών της νέας ήταν οικονομικά ασύμφορο.  Πως δικαιολογεί έστω ένα από όλα αυτά την άνευ όρων εγκατάλειψη τόσων χιλιομέτρων γραμμής;

Ραχοκοκαλιά.

Τέσσερις γέφυρες στη σειρά! 

    Καθ' οδόν για Συκιά...

Στο πασάγιο μετά την στάση της Συκιάς οι γραμμές εμφανίζουν εκτεταμένες στρεβλώσεις.

Γραμμή προς Κιάτο.

Οι στρεβλώσεις συνεχίζονται.

Η πρόσοψη του σταθμού της Συκιάς. Η περίμετρος του είναι περιφραγμένη.

Μικρό, συμπαθητικό κτήριο.

Στρεβλή πραγματικότητα.

Από την μέσα πλευρά της περίφραξης.

Η πικροδάφνη εμφανίζεται άφθονη στην περιοχή. Δεν γινόταν να λείπει και από εδώ.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 20/7/2019