Με την χαρακτηριστική ασυνέπεια που διέπει την λειτουργία του blog όσον αφορά την τήρηση των ημερομηνιών, ανεβάζω επιτέλους και το δεύτερο μέρος της επίσκεψης μου στον σταθμό του Λατομείου τον περασμένο Αύγουστο. Κατά τα φαινόμενα θα πρόκειται και για την τελευταία ανάρτηση του 2022.
Ήδη από την πρώτη μου επίσκεψη είχα κρίνει επιβεβλημένη μια επαναληπτική επίσκεψη στον σταθμό του Λατομείου και πιο συγκεκριμένα στο σκυρωρυχείο, η ύπαρξη του οποίου αποτελεί ένα μάλλον ανεξερεύνητο κομμάτι της ιστορίας των Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας. Πριν όμως από αυτό, πρέπει να κάνω μια στάση και στην Διαλογή του Βόλου, η μορφή της οποίας αναμένεται να αλλάξει καθοριστικά τα επόμενα χρόνια.
Είχα ξεχάσει το ISO στο 3200 από το προηγούμενο βράδυ και ιδού τα αποτελέσματα...
Οι γραμμές προς το Λατομείο έχουν καταληφθεί από βλάστηση. Σε κάποια σημεία τα πράγματα είναι κάπως πιο ελεγχόμενα...
... αλλού τείνουν να γίνουν ανεξέλεγκτα.
Μου πήρε μερικά λεπτά και μερικές λήψεις για να καταλάβω, ότι κάτι δεν πάει καλά με τις ρυθμίσεις της κάμερας...
Ο συρμός φτάνει μέχρι την είσοδο της Διαλογής, στις εγκαταλελειμμένες Linke Hoffman στο σημείο συνάντησης των γραμμών της Λάρισας με αυτή της Καλαμπάκας.
Πολλές γραμμές, καμία χρήση.
Ήρθε πράγματι;
Είναι άγνωστο το πότε χρησιμοποιήθηκε για τελευταία φορά αυτό το κλειδί, παρ' όλα αυτά είναι σίγουρο ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί ξανά στο μέλλον.
Αμέσως μετά το πασάγιο ακολουθεί η γέφυρα του Ξηριά.
Άραγε το πασάγιο θα διατηρηθεί και θα τεθεί σε εκ νέου λειτουργία μετά την ολοκλήρωση της περιβόητης αναβάθμισης της γραμμής Λάρισας - Βόλου;
Ήρθε η ώρα να διασχίσω την γέφυρα.
Στο μεταίχμιο.
Οι εργασίες της αποξήλωσης έχουν σταματήσει ακριβώς πριν από την γέφυρα.
Απότομα βάρυνε ο ουρανός...
Συνολική εικόνα του διαδρόμου.
Η ίδια εικόνα μέχρι το Λατομείο.
Η πινακίδα κατασκευής του σημαφόρου έχει τοποθετηθεί κατά τρόπο ανορθόδοξο.
Δεν έκρυψα ποτέ την αγάπη μου για τους απανταχού σημαφόρους!
Κάθε αντίσταση είναι μάταιη. Η νέα χάραξη θα ακολουθήσει τα χνάρια της παλιάς (και παρωχημένης σχεδόν από κάθε άποψη προ εξηντακονταετίας...) εξαφανίζοντας στο πέρασμα της κάθε τι μετρικό.
Από εδώ το νέο έτος θα διέρχονται ηλεκτροκίνητοι συρμοί δια μέσου νέας, ανακαινισμένης γραμμής. Δεν τα λέω εγώ αυτά, αλλά η σύμβαση του έργου...
Φεύγω από την Διαλογή και χωρίς καθυστέρηση κατευθύνομαι στον σταθμό του Λατομείου.
Πάλι εδώ.
Αυτός ο τύπος χειριστηρίων συναντάται μόνο στην Θεσσαλία!
Η δυτική όψη του σταθμού.
Ο κόσμος έχει αλλάξει άρδην από την δεκαετία του '60, όμως η νοοτροπία του μέσου Έλληνος οδηγού παραμένει ίδια και απαράλλακτη...
Το βυτίο παραμένει στην θέση του. « Και πού θα μπορούσε να πάει;» ίσως με ρωτήσει κάποιος, όμως στην συγκεκριμένη περιοχή τέτοια πράγματα δεν πρέπει να θεωρούνται δεδομένα.
Η νέα γραμμή θα χρησιμοποιήσει για την διέλευση της τον παλιό μικρό οχετό.
Σκυρόδρομος.
Ο λόγος της σημερινής μου επίσκεψης βρίσκεται μπροστά μου. Το σκυρωρυχείο με περιμένει, όμως θα πρέπει να περιμένει λίγο ακόμα, γιατί θέλω να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται ο διάδρομος μέχρι την οδική γέφυρα στο βάθος.
Άλλη μια είσοδος που παραπέμπει σε τύμβο, παρά σε σιδηροδρομική εγκατάσταση.
Αμέσως μετά το σκυρωρυχείο ακολουθεί μια συστοιχία κατεστραμμένων βαγονιών Ζ3. Κρίνοντας από την κατάσταση τους...
...δεν έγινε κάποια προσπάθεια μεταφοράς τους εκτός γραμμής. Αντ΄αυτού τσαλαπατήθηκαν από τα μηχανήματα που χρησιμοποιήθηκαν για την αποξήλωση της κύριας γραμμής...
...ενώ κάτω από αυτά η παρακαμπτήριος που οδηγεί στο πίσω μέρος του σκυρωρυχείου σώζεται τμηματικά.
Δυστοπία.
Πώς δικαιολογείται άραγε η μερική διατήρηση της μεικτής παρακαμπτηρίου;
Μισές δουλειές.
Αν συνεχίσω ευθεία θα καταλήξω εκεί που ξεκίνησα.
Αποφάγια.
Απόπειρα λήψης του συγκροτήματος του Λατομείου. Παρατηρήστε την ακτίνα της πρώτης καμπύλης μετά τον σταθμό. Ήδη τα «πλεονεκτήματα» της νέας χάραξης δίνουν ένα πρώτο δείγμα γραφής για το τι μας περιμένει...
Ώρα για το σκυρωρυχείο...
Ο προθάλαμος δείχνει πως κάποτε είχε δραστηριότητα. Τίνος είδους παραμένει άγνωστο.
Στο πίσω μέρος εντοπίζεται μεικτή γραμμή, αλλά λόγω κατολίσθησης μου είναι αδύνατον να εντοπίσω το σημείο συνένωσης της με τις κύριες και παρακαμπτήριες γραμμές του συμπλέγματος.
Η βοηθητική αυτή γραμμή διανύει μια μικρή καμπύλη...
...προτού καταλήξει στον χώρο εκφόρτωσης του σκύρου από το ορυχείο. Παρ' όλα αυτά δεν φαίνεται να σταματάει εδώ, αλλά να συνεχίζει δυτικότερα. Προτού συνεχίσω την εξερεύνηση, κοντοστέκομαι και σκέφτομαι τι πρέπει να κάνω πρώτα. Να προσπαθήσω να βρω το τέλος της γραμμής ή να σκαρφαλώσω στην κορυφή του σκυρωρυχείου;
Είναι μεσημέρι και από άποψη ήλιου η ώρα είναι η πλέον ακατάλληλη για επίσκεψη. Μετά από σύντομη εκτίμηση της κατάστασης κρίνω προτιμότερο να ανεβώ στο ορυχείο.
Τα στόμια αυτά χρησιμοποιούνταν για την μεταφόρτωση του σκύρου από το ορυχείο απευθείας στα σκυροβάγονα.
Είμαι σίγουρος, ότι στην άλλη πλευρά του λόφου βρίσκεται βατό μονοπάτι που παρακάμπτει την πλαγιά, όμως δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω τόσο μεγάλη παράκαμψη. Ως εκ τούτου παίρνω το «ρίσκο» να σκαρφαλώσω την πλαγιά για να κερδίσω χρόνο.
Κάπου εδώ κάνω το δεύτερο φωτογραφικό λάθος της ημέρας και αφήνω την κάμερα σε λειτουργία «Macro» χωρίς να συνειδητοποιήσω για τις επόμενες έξι λήψεις...
Η κάθετη ανάβαση ολοκληρώθηκε χωρίς πρόβλημα και βρίσκομαι στην κορυφή του νταμαριού!
Πολύ σκύρο. Πάρα πολύ σκύρο.
Και τώρα που φτάσαμε στην κορυφή ας πούμε δυο λόγια για το περί ου ο λόγος σκυρωρυχείο: Οι ΣΘ διέθεταν δύο τέτοια σκυρωρυχεία - λατομεία, ένα το περισσότερο γνωστό στα Φάρσαλα και δεύτερο αυτό στον ομώνυμο σταθμό, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από τον Βόλο. Η παραγωγή του σκύρου προοριζόταν αρχικά για χρήση στο δίκτυο της Θεσσαλίας από τους ΣΘ, όμως η χρήση τους συνεχίστηκε και μετά την απορρόφηση των πρώτων από τους ΣΕΚ. Σε αντίθεση δε με το πρώτο, το οποίο τροφοδοτούσε αποκλειστικά συρμούς μετρικής γραμμής, το εικονιζόμενο σκυρωρυχείο συνδεόταν και με την κανονική γραμμή μέσω των μεικτών παρακαμπτηρίων, τα υπολείμματα των οποίων φωτογράφισα νωρίτερα.
Ελάχιστα ως μηδενικά στοιχεία είναι διαθέσιμα για την εκμετάλλευση του συγκεκριμένου σκυρωρυχείου, όμως μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του '70, όπως προκύπτει από έγγραφα, σίγουρα γινόταν τακτική επιθεώρηση της υποδομής και των υλικών του από την 5η ομάδα γραμμής, η έδρα της οποίας βρισκόταν στον σταθμό του Λατομείου και ανάμεσα σε άλλα είχε και την αρμοδιότητα ελέγχου των εγκαταστάσεων του σκυρωρυχείου.
Στο συγκεκριμένο σκυρωρυχείο δύο πράγματα μου προκάλεσαν αμέσως εντύπωση. Το πρώτο, όπως ήδη προανέφερα, ήταν ο αριθμός διαθέσιμου σκύρου που περίμενε να διοχετευθεί από το νταμάρι στα σκυροβάγονα. Μήπως αυτό σημαίνει, ότι το σκυρωρυχείο σταμάτησε την λειτουργία του πριν από το αντίστοιχο των Φαρσάλων, το οποίο έχει σχεδόν «στερέψει» και αν ναι, γιατί; Σημειωτέον, ότι το έτερο σκυρωρυχείο φέρεται να λειτουργούσε κανονικά μέχρι και τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80. Το δεύτερο γεγονός που μου προκάλεσε εντύπωση ήταν η απουσία γραμμής «Ντεκώβιλ» παρότι ήμουν σίγουρος, ότι θα συναντούσα τέτοια. Τόσο από την κοινή πείρα, όσο και από έγγραφες αναφορές και το σκυρωρυχείο του Λατομείου διέθετε τέτοια γραμμή, όμως στην επίσκεψη μου δεν κατάφερα να εντοπίσω ούτε εκατοστό αυτής. Άραγε αποξηλώθηκε ή απλώς δεν μπόρεσα να την εντοπίσω;
Η στοά φαίνεται προσβάσιμη. Θα επιχειρήσω να κατέβω στα ενδότερα.
Από πότε να βρίσκεται εδώ αυτό το κράνος;
Άκυρη η κατάβαση, καθώς έχει επέλθει μερική κατάρρευση.
Όσο προσπαθώ να βγω από την στοά, στον σταθμό ακούγεται το ΜΑΝ που εκτελεί το μεσημεριανό δρομολόγιο, το οποίο συνεχίζει χωρίς στάση προς τα Μελισσιάτικα. Άλλη μια χαμένη λήψη...
Δεν θα μπορούσε άραγε όλο αυτό το σκύρο να χρησιμοποιηθεί αλλού μετά το κλείσιμο του Λατομείου ή θεωρήθηκε ασύμβατο το με τα πρότυπα UIC;
Πληθωρική παραγωγή.
Το παράπηγμα αυτό ήταν το φυλάκιο των εγκαταστάσεων του σκυρωρυχείου. Στο πίσω μέρος του βρίσκεται και το μονοπάτι που επέλεξα να μην χρησιμοποιήσω στην ανάβαση. Το ίδιο θα κάνω και με την κατάβαση.
Only the brave.
Krupp: Βασικός προμηθευτής των Σιδηροδρόμων Θεσσαλίας σε τροχαίο υλικό και όχι μόνο!
Τσουλήθρα.
Σήμερα η μόνη χρησιμότητα αυτής της παρακαμπτηρίου είναι να θυμίζει, ότι κάποτε ο σιδηρόδρομος ήταν αυτάρκης...
Η προσπάθεια μου να βρω το τέλος της γραμμής αποδεικνύεται μάταια, καθώς πέραν των εγκαταστάσεων του σκυρωρυχείου έχουν γίνει κατά τόπους κατολισθήσεις, ενώ η βλάστηση δεν βοηθάει το έργο μου.
Κάποτε εδώ υπήρχε σκάλα.
Κάπου εδώ άλλη μια επίσκεψη λαμβάνει τέλος.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 13/8/2022.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου