Επίσκεψη στον σταθμό του Αγίου Διονυσίου (2023)

    

Σιδηρόδρομο μπορεί να μην έχουμε, όμως λίαν συντόμως θα έχουμε παραλιμένιο δάσος!

Το «φαράγγι» είναι στοιχειωδώς καθαρό από σκουπίδια και ουσιαστικώς άδειο από τρένα

Η λάμπα φώτιζε τα κλειδιά στην έξοδο του σταθμού κατά τις βραδινές ώρες.

Παρακμιακή πρόσοψη.

Οι προσβάσεις στην αποβάθρα του σταθμού έχουν σφραγιστεί εκ νέου (για πόσο;), οπότε η όποια οπτική επαφή με το εσωτερικό του σταθμού είναι δυνατή μόνο από την πλευρά του δρόμου.

Μπορεί η μισή χώρα να κοντεύει να ξεχάσει τι εστί τρένο, μπορεί σε ορισμένα τμήματα της να μεγαλώνουν ήδη οι πρώτες γενιές, οι οποίες πέρα από την εικόνα ερειπωμένων σταθμών και χορταριασμένων γραμμών  γνωρίζουν τι είναι σιδηρόδρομος μόνο κατ' όνομα, όμως, προς Θεού, από κανένα κτήριο ερειπωμένο ή μη δεν πρέπει να λείπει το νέο λογότυπο του ΟΣΕ!

Από το 2012 η απορία παραμένει: Τι συνέβη στην οροφή;

Το κομμάτι του τοίχου ήταν μόνο η αρχή. Επίκειται ολοκληρωτική κατάρρευση!

Παρά την πολλαπλή «άλωση» του, τα διακοσμητικά στοιχεία του εσωτερικού παραμένουν στην θέση τους...

..το ίδιο και αρκετά από τα τζάμια βιτρώ. Πέραν αυτών, οτιδήποτε δεν ήταν πακτωμένο στο έδαφος, έβγαλε φτερά.

Ο ρομαντισμός πέθανε ή εμείς πεθαίνουμε ρομαντικά;

Ο σταθμός με την εκκλησία του Αγίου Διονυσίου στο βάθος, στην οποία οφείλει και το όνομα του.

Τελευταία φωτογραφία του σταθμού... μέχρι την επόμενη.

Υ.Γ: Στον υπολογιστή μου περιμένουν να ανέβουν τουλάχιστον 8 αναρτήσεις πλήρεις φωτογραφιών ληφθείσες από τον Ιανουάριο μέχρι και σήμερα,  δύο αφιερώματα και ενδεχομένως δειλά - δειλά και ορισμένα αρχεία ελληνικής σιδηροδρομικής ιστορίας. Ξέρετε σαφώς τι σημαίνει αυτό... Μείνετε συντονισμένοι!

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 22/04/2023