Νυχτερινή φωτογράφιση στην Ανδρίτσα

 

        Τι και αν διανύουμε τον Ιούλιο, τι και αν οι θερμοκρασίες σύντομα αναμένεται να αγγίξουν ή ακόμα και να ξεπεράσουν τους 40 βαθμούς, εμείς θα γυρίσουμε σε μια κρύα νύχτα του Ιανουαρίου που μας πέρασε. Όπως πιθανόν καταλάβατε ήδη και από τον τίτλο της ανάρτησης, μετά από μια σειρά νυχτερινών φωτογραφήσεων, είχε φτάσει η ώρα και για τον κλειστό σταθμό της Ανδρίτσας να φωταγωγηθεί!

         

        Όπως σε κάθε νυχτερινή φωτογράφιση, έτσι και εδώ απαιτείται μια αρκετά χρονοβόρα προετοιμασία. Στοιχειώδες ξεχορτάριασμα της αποβάθρας, ξέμπλεγμα καλωδίων, άπλωμα καλωδίων, λάμπες, προβολείς, στήσιμο του σκηνικού, παροχή ηλεκτρικού, μπόλικο κρύο, μέχρις ότου τελικά φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα. Τα φώτα ανάβουν, τα τρίποδα στήνονται, ο σταθμός ντύνεται στο φως και η φωτογράφιση ξεκινά:

Οι πρώτες λήψεις του σταθμού έχουνε μάλλον δοκιμαστικό χαρακτήρα.

Για αρχή, ο σταθμός φωταγωγείται πλήρως με τέσσερις προβολείς, τέσσερις λάμπες στην αποβάθρα και άλλες τέσσερις στο εσωτερικό του.

Το παράθυρο είναι ετοιμόρροπο, όμως καταφέρνει και επιβιώνει.

Με τις ρυθμίσεις της κάμερας να δίνουν ψυχρά χρώματα και το αναρριχητικό φυτό σε πρώτο πλάνο, εν πρώτοις, η εικόνα της αποβάθρας του σταθμού παραπέμπει ελαφρώς σε ταβερνείο.

Βεβαίως όπως ευθύς αμέσως αποδεικνύεται, όλα είναι θέμα οπτικής.

Ακόμα και στις ψυχρότερες εκδοχές του, ο σταθμός φωταγωγημένος αποπνέει μια - έστω και πλαστή- εικόνα ζωής.

Μια κάπως ρεαλιστικότερη απεικόνιση του κτηρίου εν τω μέσω της νυκτός.

Σύμφωνα με τα τελευταία δρομολόγια πριν το κλείσιμο της γραμμής το τελευταίο δρομολόγιο της ημέρας προς Τρίπολη, το 1426, περνούσε από την Ανδρίτσα στις 21:21.

Χρωματική διαφοροποίηση της παραπάνω φωτογραφίας.

Πανσέληνος, προβολέας και σταθμός.

 Λήψη επί της πρώτης γραμμής.

Η αποθήκη του σταθμού μισοφωτίζεται.

Η λήψη αυτή θα ήταν ανέφικτη, αν δεν είχε προηγηθεί ο καθαρισμός της 1ης γραμμής από την βλάστηση.

Μαγικά καλώδια.

Μεγάλη ανακάλυψη ο ηλεκτρισμός!

Για μια πιο πλήρη αποτύπωση του σταθμού χρειάστηκε κατάβαση του πρανούς και λίγο νυχτερινό τρέξιμο στα παρακείμενα χωράφια.

Χωρίς χρήση ευρυγώνιου φακού αυτή την φορά.

Το δέντρο δεσπόζει στο πλάνο.

Μυστήρια πλάσματα αυτοί οι φωτογράφοι...

Πίσω από την χαμηλή βλάστηση του πρανούς

Κακή εστίαση και δημιουργία οπτασίας.

Έχω την εντύπωση, ότι προτιμώ τις θερμότερες χρωματικές αποχρώσεις.

Η αρχική διάταξη της πρόσοψης του κτηρίου ήταν με τρεις πόρτες. Όπως φαίνεται, στην πορεία έγινε μετατροπή δύο εξ αυτών σε παράθυρα και κάπως έτσι καταλήξαμε στην συνηθισμένη διάταξη παράθυρο - πόρτα - παράθυρο η οποία συναντάται αρκετά συχνά στα κτήρια της γραμμής Μύλων Ναυπλίου - Καλαμάτας. 

Στα ενδότερα...

Ναι, ειδικά απόψε, πειράζει.

Η λάμπα αυτή έχει τοποθετηθεί στρατηγικά για τις ανάγκες της φωτογράφισης.

Η εγκατάλειψη του κτηρίου δεν κρύβεται, απλώς αλλάζει χρώματα και αποχρώσεις.

Στο διπλανό δωμάτιο το τραπέζι έχει στρωθεί και στην κουζίνα το φαγητό ετοιμάζεται.

Δυστυχώς η πραγματικότητα στο διπλανό δωμάτιο είναι πολύ πιο ζοφερή...

Σιγά - σιγά θα ξεκινήσουμε να μαζεύουμε τις λάμπες.

Αναρωτιέμαι πόσο θα έχει μεγαλώσει το συγκεκριμένο φυτό μέχρι την επόμενη μου επίσκεψη.

Οι λάμπες του εσωτερικού σβήνουν προσωρινά και αμέσως η φωτοχυσία περιορίζεται αισθητά.

Δραττόμεθα της ευκαιρίας για λήψη μερικών ακόμα λήψεων από το παρακείμενο λιβάδι, χωρίς τόσα φώτα αυτή την φορά.

Περιμένω 32" μέσα στην απόλυτη νυχτερινή ησυχία που επικρατεί έως ότου ολοκληρωθεί η λήψη της εξόδου του σταθμού.

Κάπου εδώ πέφτει η ιδέα για νυχτερινή απογείωση drone, η οποία εν τέλει αποδεικνύεται άκαρπη, τουλάχιστον όσον αφορά τις εναέριες λήψεις...

Οι εξωγήινοι κατεύθασαν στην Ανδρίτσα!

Προσεδάφιση του σκάφους.

Μέχρι και η φθορά χρωματίζεται διαφορετικά το βράδυ...

Το φως αχνοφαίνεται πίσω απ' τα κλειστά παντζούρια. 

Κάπως έτσι θα έμοιαζε το βράδυ η αναμονή στην αποβάθρα του σταθμού, αν αυτή φωτιζόταν. 

Αλήθεια, θα περιμένατε εδώ κάποιο τρένο βράδυ υπό συνθήκες απολύτου σκότους, με μοναδική παρέα τους μακρινούς ήχους του φαραγγιού και το θρόισμα των φύλλων; 

Η νύχτα, μέρα. 

Ο σταθμός υπό το σεληνόφως.

Τελευταία λήψη πριν το σβήσιμο και το πακετάρισμα των εξωτερικών λαμπτήρων. 

Το μόνο φως που έχει απομείνει είναι από το εσωτερικό του σταθμού...

...και αυτό όχι για πολύ ακόμα.

Σε λίγα δευτερόλεπτα  η τελευταία λάμπα θα σβήσει και ο σταθμός θα επιστρέψει στην αφάνεια. Κυριολεκτικά και μεταφορικά. 

Η είσοδος της Ανδρίτσας, παρότι καλύπτεται από απόλυτο σκοτάδι, αποκτά ενδιαφέροντα χρώματα με την βοήθεια της μέγιστης υπερέκθεσης που μπορούσα να χρησιμοποιήσω. 

Είσοδος φεγγαροντυμένη.

Η παραμονή μας στον σταθμό της Ανδρίτσας έφτασε στο τέλος της. Έχοντας πάρει τον δρόμο της επιστροφής και κατηφορίζοντας προς το Άργος μοιραία θα διασταυρωθούμε με την 3η γέφυρα της Ανδρίτσας. Με το που η γέφυρα ξεπροβάλει μπροστά μας, χωρίς καμία ανάγκη για εξηγήσεις και χωρίς να ξεστομίσω λέξη, ανταλλάσσω μια γρήγορη ματιά όλο νόημα με τον συνοδηγό και κάνω το αυτοκίνητο αριστερά...

Νομίζω θα ήταν αδύνατον να μην σταματήσω μπροστά σε τέτοιο θέαμα!

Με τρίποδο την άσφαλτο. 

Με μοναδικό φως αυτό του φεγγαριού.

Αφήνοντας πίσω μας την 3η γέφυρα, θα κάνουμε και μια γρήγορη στάση στην 1η γέφυρα της Ανδρίτσας, της οποίας η λήψη είναι ομολογουμένως λιγότερο φαντασμαγορική. Αυτή θα είναι και η τελευταία λήψη της σημερινής ημέρας.

Υ.Γ: Στο σημείο αυτό οφείλω να εκφράσω τις θερμές μου ευχαριστίες στον κ. Βαγγέλη Καλοδήμο για την υλικοτεχνική συνδρομή του στην φωτογράφιση του σταθμού, καθώς και για την φιλοξενία! 

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 7/1/2023