Η ανάβαση απο το Διακοφτό κυλάει ευχάριστα. Μόνο πρόβλημα η πολυκοσμία, καθώς το Stadler δεν είναι και ό,τι καλύτερο όταν συσσωρεύεται κόσμος, τουλάχιστον διπλάσιος απο την χωρητικότητα του. Το τρένο σήμερα θυμίζει τα ΜΜΜ της Αθήνας σε ώρες αιχμής. Αυτό όμως δεν απασχολεί ιδιαίτερα τους επισκέπτες οι οποίοι απολαμβάνουν τη διαδρομή και το φαράγγι του Βουραϊκού, με τον ευχάριστο δροσερό αέρα να μπαίνει απο τα παράθυρα και να γεμίζει το βαγόνι.
Το πρόγραμμα προβλέπει στάθμευση και αναμονή στη Ζαχλωρού, όπου η πρώτη αυτοκινητάμαξα θα αποκοπεί και θα συνεχίσει προς τα Καλάβρυτα, ενώ η δεύτερη που θα μεταφέρει τους επισήμους θα αναχωρήσει αργότερα για Κερπινή, όπου θα γίνει μετεπιβίβαση στον ατμήλατο συρμό.
Ζαχλωρού. Αποβίβαση παρακαλώ.
Ο κόσμος είναι ασφυκτικά πολύς και για το λόγο αυτό θα χρειαστούν μερικά λεπτά μέχρι την αναχώρηση της πρώτης αυτοκινητάμαξας.
Κάτω απο τη μεταλλική γέφυρα της Ζαχλωρούς ρέει ο Βουραϊκός.
Πάνω σε αυτή τη γέφυρα κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης, "έπεσε" ηρωικά μαχόμενο το τρίποδο μου. Η μέρα είχε αρκετές αναποδιές...
Μετά απο διαδοχικά σφυρίγματα του σταθμάρχη, το τρένο αναχωρεί.
Θα τα πούμε στα Καλάβρυτα
Μετά την αναχώρηση το μόνο που μένει πίσω είναι το δεύτερο τρένο και ο σταθμός μαζί με την ησυχία του.
Αυτό το στενό πέρασμα πριν τη γέφυρα είναι ένα απο τα πιο αναγνωρίσιμα σιδηροδρομικά σκηνικά στην Ελλάδα.
«Ψιτ, τι λέει;»
Παρότι το τρένο δεν πρόκειται να πάει πουθενά για τα επόμενα 20 λεπτά, γίνεται μια μικρή "προθέρμανση".
Το συγκεκριμένο συρμό τον βλέπετε σε τόσες φωτογραφίες, αλλά δεν έχω κρατήσει τον αριθμό του... Είναι σαν να μιλάω σε κάποιον με τις ώρες, αλλά να μην ξέρω το όνομα του.
Μπορεί οι γύρω ταβέρνες να είναι γεμάτες, αλλά η αποβάθρα του σταθμού είναι έρημη.
Τετράγωνος υδατόπυργος. Είμαι σίγουρα στη γραμμή Δ-Κ
Ο σταθμός φωτογραφημένος απο άλλη γωνία. Ο σταθμός φέρει δύο ονόματα: Στους πλάγιους τοίχους αναγράφεται ως «Μέγα Σπήλαιο», ενώ στην πρόσοψη ως «Ζαχλωρού»
Αποτυχημένη φθινοπωρινή λήψη
Πριν το σταθμό η γραμμή έχει κατωφέρεια.
...
Απο το κλειδί εξόδου
Δεν είμαι σίγουρος τι ακριβώς είναι αυτά τα αρχικά (;) Τα ανακάλυψα σέρνοντας τα χαλίκια με το παπούτσι.
Θάλασσα απο φύλλα
Τα παράθυρα του ορόφου είναι ανοιχτά. Πως να είναι άραγε το εσωτερικό;
Η ώρα έχει περάσει και ο κόσμος για το δεύτερο τρένο σιγά σιγά μαζεύεται. Χωρίς μεγάλη καθυστέρηση αναχωρούμε για Κερπινή όπου θα γίνει η μετεπιβίβαση.
Το να είναι κανείς μηχανοδηγός στον Οδοντωτό πρέπει να είναι μεγάλη ευτυχία!
Σε λίγο η ταχύτητα μας πέφτει. Απο μακριά ακούγονται σφυρίγματα. Λίγα μέτρα πριν την είσοδο του σταθμού ο κόσμος που βρίσκεται δίπλα απο τις γραμμές είναι αρκετός. Σταματάμε. Φτάσαμε στην Κερπινή...
Και τώρα αρχίζουν τα ωραία!!!
(Εννοείται πως συνεχίζεται...)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου