Επίσκεψη στο νέο σιδηροδρομικό μουσείο στην Λεύκα

        Μέσα στην εβδομάδα που διανύουμε είχα σκοπό να αναρτήσω μερικές φωτογραφίες που πήρα τον προηγούμενο μήνα από το Μηχανοστάσιο Βόλου και από το ιδιαίτερης ιστορικής σημασίας τροχαίο υλικό που φυλάσσεται εκεί. Ωστόσο, μια τυχαία ανάρτηση σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με μια έκθεση φωτογραφίας στο χώρο του νέου σιδηροδρομικού Μουσείου με έκανε να αλλάξω τα σχέδια μου. Το συννεφιασμένο απόγευμα της 16ης Σεπτεμβρίου με βρίσκει από νωρίς στην ροτόντα του πρώην Μηχανοστασίου της Λεύκας.

Η τελευταία μου επίσκεψη εδώ ήταν πριν από επτά χρόνια. Πολλά έχουν αλλάξει από τότε...

 

Η ατμάμαξα «Τίρυνς» κοσμεί την περιστροφική πλάκα.

Η Εα 5204 έχει τοποθετηθεί στο προαύλιο του μηχανοστασίου. Με ποιο σκεπτικό άραγε επελέγη αυτή η θέση;

Το Σπαπικό λογότυπο θυμίζει την ταυτότητα του χώρου.

Προχωράω στο εσωτερικό της ροτόντας όπου βρίσκονται αναρτημένες οι φωτογραφίες της έκθεσης, οι οποίες όμως δεν θα με απασχολήσουν και πολύ. Σε πρώτη φάση προσπαθώ να «προσανατολιστώ» στον αλλαγμένο χώρο. Η διάταξη των εκθεμάτων στο παλιό μουσείο είναι έντονα -σχεδόν ανεξίτηλα- χαραγμένη στην μνήμη μου και συνεπώς το οπτικό ερέθισμα της νέας τους θέσης δημιουργεί μια ελαφριά σύγχυση. 

Σίγουρα η επιλογή του χώρου για την δημιουργία μουσείου ήταν πολύ εύστοχη! Παρά ταύτα, πρέπει να γίνει ακόμα πολλή δουλειά για να μπορέσει να λειτουργήσει ως τέτοιο.

Τηλέγραφοι και φανάρια.

Κάποτε εδώ ξεκουράζονταν οι μηχανές έλξεως.

Απορία: Με ποιο σκεπτικό επιλέχθηκε να διατεθεί μια ολόκληρη γραμμή στο υπόστεγο αποκλειστικά για την ποδηλατοδρεζίνα και όχι για την «Τίρυνθα» ή την Εα 5204 ώστε να μην παραμένουν έκθετες στις καιρικές συνθήκες;  

Σίγουρα η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ από το 1880.

Η διατήρηση των εγκαταστάσεων συντήρησης, όπου αυτό ήταν δυνατόν, σίγουρα είναι θετικό στοιχείο.

Ο ασθενής ονόματι «ΣΠΑΠ» πέθανε πριν από πολύ καιρό.

Η ατμάμαξα «Μαίρη» του τροχιοδρόμου Βόλου, η οποία τον περασμένο Δεκέμβριο εκτίθετο έξω από το Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά ως Χριστουγεννιάτικη ατραξιόν, φαίνεται πως βρήκε επιτέλους μια θέση για να ησυχάσει. 

Πορεία προς την άβυσσο.  

Dead end.

Το συγκρότημα της ροτόντας διέθετε τρεις ανομοιόμορφους υδατόπυργους.

Απαγορεύεται η είσοδος.

Ενόσω ασχολούμαι με την φωτογράφιση των υδατόπυργων από το πλάι μου ακούγεται ένας μεταλλικός θόρυβος. Γυρίζω για να δω έκπληκτος πως η περιστροφική πλάκα έχει τεθεί σε λειτουργία!

Χωρίς καθόλου χρόνο να στήσω το τρίποδο μου, αρκούμαι σε μια λήψη από το κινητό μου το οποίο παραδόξως καταφέρνω να κρατήσω σταθερό:

 Και όμως κινείται!

Μετά την σύντομη επίδειξη, η περιστροφική πλάκα επανέρχεται στην θέση της.

Το γραφείο του προϊσταμένου έχει πλέον εκκενωθεί και σφραγιστεί.

        Εκ νέου είσοδος στο εσωτερικό...

Το Μεσολόγγι στον Πειραιά.

Λεπτομέρεια από τον λάκκο επισκευής.

Γραμμές με οδόντωση επί μετρικών γραμμών.

Η δρεζίνα στα decks ή τα decks στην δρεζίνα;

Η ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων σε επιγραφές. Καθεμία έχει την δική της μακρόχρονη ιστορία.

Πόσες σπαπικές ταμπονιέρες να διατηρούνται ακόμα μέσα στην Αθήνα;

Χωρίς ρεύμα.

Οι επισκέπτες περιφέρονται μέσα στον χώρο χαζεύοντας τις φωτογραφίες της έκθεσης. Από την άλλη εγώ περιδιαβαίνω όντας επικεντρωμένος στις μικρές λεπτομέρειες που έχουν μείνει για να θυμίζουν το παρελθόν του χώρου. 

Στις 23/3/2005 εδώ δούλευαν ακόμα άνθρωποι...

Η πιο ήσυχη γωνία του μουσείου.

Καμία από τις ALSTHOM δεν είχε την τύχη να φιλοξενηθεί έστω σε μουσείο.

Από τις ατμάμαξες στις ALCO και ξανά πίσω στις ατμάμαξες.

Το κινητό μου αδυνατεί να αποθανατίσει με ακρίβεια την ατμοσφαιρική απόχρωση του ημίφωτος... 

...δεν απορώ γιατί.

Πολλά και ανάμεικτα συναισθήματα μέχρι στιγμής.

Πάνω από την ροτόντα τα σύννεφα έχουν διαλυθεί και ο ήλιος αρχίζει να δύει. 

Προχωρώντας προς τον χώρο του ΚΕΠ συναντάμε τους λιγότερο τυχερούς, αλλά και μερικούς παλιούς γνωστούς...

Η ALCO 9104 ακινητεί μακριά από τα βλέμματα των επισκεπτών πάνω σε μια από τις ενωτικές γραμμές με το ΚΕΠ. 

Και οι δύο έχουμε μεγαλώσει πολύ από την τελευταία μας συνάντηση. 

Το ίδιο ισχύει και για την ALCO 9107. H τελευταία φορά που την είδα σε λειτουργία ήταν τον Μάρτιο του 2011 οπότε και έμπαινε η ταφόπλακα για τον σιδηρόδρομο στην Πελοπόννησο.

Η Δα 7018 υποτίθεται πως θα επισκευαζόταν...

...ωστόσο, οποία έκπληξις, από το 2013 μέχρι και σήμερα η κατάσταση της παραμένει η ίδια...

Τα χρόνια μπορεί να περνάνε, όμως κάποιες αξίες παραμένουν διαχρονικές!

Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί πριν 20 χρόνια πως από τις 12 ALCO του δικτύου, την επί σειρά ετών ραχοκοκαλιά των ελκομένων δρομολογίων της Πελοποννήσου, σήμερα θα λειτουργούσαν μόνο δύο;

        Η επίσκεψη συνεχίζεται στο «VIP υπόστεγο» όπου φυλάσσονται το καπνιστήριο του σουλτάνου Αμπντούλ Χαμίτ Β' και το βασιλικό βαγόνι.

 

Περίτεχνο εξωτερικό.

Λάφυρο.

Αναμφίβολα τα βαγόνια αυτά παρουσιάζουν μεγάλο ιδιαίτερο φωτογραφικό ενδιαφέρον.

Βασιλικό μπαλκόνι.

Κενός χώρος.

Σουλτανικό παρκέ.

Το εσωτερικό του καπνιστηρίου προτού λεηλατηθεί πρέπει να ήταν τουλάχιστον εντυπωσιακό.

Λεπτομέρεια από τα φορεία του βασιλικού βαγονιού. 

Η πινακίδα του κατασκευαστή, επίσης πάνω στα φορεία.

Λήψη αφ' υψηλού.

Ακριβώς δίπλα από το VIP υπόστεγο, στην άλλη πλευρά των γραμμών αναπαύονται εν ειρήνη τα ΜΑΝ του δικτύου, τα κουφάρια των ALCO των οποίων η ανακατασκευή δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και το μοιραίο railbus 4501. Οι αντιθετικές εικόνες στον χώρο είναι πάμπολλες...

Η ενωτική γραμμή που οδηγεί στο ΚΕΠ.

Η υβριδική αυτοκινητάμαξα 31 των ΣΑΠ σαπίζει κρυμμένη πίσω από το VIP υπόστεγο, εκεί που δεν ενοχλείται κανείς από το θέαμα.

Το ίδιο ισχύει για δύο ακόμα τροχιοδρομικά οχήματα και ένα βαγόνι των ΣΑΠ.

Διάλυση εσωτερική και εξωτερική.

Οι χειρισμοί όσον αφορά τον μουσειακό σιδηρόδρομο στην Ελλάδα δεν είναι οι καλύτεροι δυνατοί.

Γενική άποψη των χειριστηρίων.

Το Desiro 460 118 κόβει ταχύτητα προκειμένου να σταματήσει στον σταθμό της Λεύκας, τα συρματοπλέγματα μου καταστρέφουν για άλλη μια φορά την λήψη και εγώ παραλίγο να σκίσω τα χέρια μου πηδώντας αψυχολόγητα πάνω στον φράχτη...

Καταστροφή σε πολλαπλά επίπεδα...

Στο βάθος ο ήλιος δύει.

Όχι, ούτε σήμερα θα έχει ταξίδι...

Ψευδαίσθηση άλλης εποχής.

Η τελευταία φορά που είδα τις συγκεκριμένες μηχανές ήταν και πάλι δειλινό.

Εις το επανιδείν.

Η Εα 5204 φέρει πλέον νέα ονομασία και μάλιστα με επιγραφή στα πρότυπα των ΣΕΚ!

Batignolles: Μέγας χορηγός των ελληνικών σιδηροδρόμων.

Επί της περιστροφικής πλάκας.

Λεπτομέρεια από τον μηχανισμό της περιστροφικής πλάκας. 

Εν αναμονή της επίσημης λειτουργίας του μουσείου για το κοινό. Πότε θα γίνει αυτή; Κανείς δεν ξέρει. Το μόνο που είναι σίγουρο είναι πως χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να αναδειχθεί πλήρως ο χώρος και οι δυνατότητες του. Μέχρι τότε άλλη μια μέρα τελειώνει και δίνει την θέση της στην επόμενη.

Υ.Γ: Εντός της εβδομάδας θα δημοσιευτεί και φωτογραφικό υλικό από το Μηχανοστάσιο Βόλου.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

* Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 16/9/2020