Επίσκεψη στον Πλαταμώνα (IV)

            Πάει καιρός από την τελευταία μου επίσκεψη στον Πλαταμώνα...

Σήμερα τα πράγματα θα ξεκινήσουν ανάποδα απ΄ότι συνήθως. Αντί για τον σταθμό των Νέων Πόρων θα έχω ως αφετηρία μου την γαλαρία του Νέου Παντελεήμονα και θα περπατήσω μέχρι τον σταθμό του Πλαταμώνα.

Το 2012 την είχα διασχίσει μέσα στο κατασκόταδο.

Αποτυχημένη απόπειρα να παίξω με το φως.

Η ανθρωποθυρίδα έχασε τον λόγο ύπαρξης.

One way tunnel.

Έξοδος ή είσοδος;

Περιμένοντας διέλευση από το 2004.

Στωικισμός.

Σιδηροδρομικός χειμώνας εν μέσω θερμού καλοκαιριού.

Ακολουθεί πρόσημα, εξίσου σκουριασμένο με την προειδοποιητική πινακίδα.

Πριν την μεταπολεμική τσιμεντένια γέφυρα.

Η ευθεία παραδόξως διατηρείται καθαρή...

...μάλλον θα φταίει ότι χρησιμοποιείται ως πεζόδρομος για τις παρακείμενες παραλίες.

Ο στύλος δεν αποχωρίζεται την πράσινη φορεσιά του.

Το πρόσημα εξακολουθεί να παραμένει μισόκλειστο.

Στα αριστερά κυριαρχεί το πράσινο, στα δεξιά το γαλάζιο.

Μια ανάσα από το κύμα.

Χωρίς λεζάντα.

Η σκουριά είναι καταστροφική, αλλά ενίοτε λειτουργεί ως πηγή δημιουργικότητας.

Μπαίνω σιγά σιγά στο σκιερό κομμάτι της γραμμής.

Πασάγιο για πεζούς...

Βορείως του σταθμού, κανένα από τα κύρια σήματα καλύψεως αυτού δεν είναι εντελώς ανοικτό ή κλειστό.

Κλίμακα.

Λίγο πριν το κλειδί εξόδου του σταθμού το πράσινο φουντώνει.

Το κλειδί μετά τον σταθμό.

Ο δεύτερος κρουνός ύδρευσης του Πλαταμώνα.

Μεροκάματο.

Η πινακίδα βραδυπορίας έχει πνιγεί από την βλάστηση.

Η χρήση του ευρυγώνιου φακού είχε ενδιαφέρον αποτέλεσμα.

Για να μην ξεχνιόμαστε: Bopp & Reuther, Mannheim.

Πριν το πασάγιο στο X.Σ. 381.000, την εμφάνιση τους έχουν κάνει κάποια παλιά έπιπλα γραφείου. Κακός οιωνός για το μέλλον...

Μπαίνοντας στον σταθμό από βορρά.

Ο χώρος των γραμμών έχει μετατραπεί σε υπαίθριο πάρκινγκ, το οποίο λόγω του θέρους έχει ιδιαίτερη κίνηση.

Η αποβάθρα που κάποτε κατά τους θερινούς μήνες γέμιζε κόσμο, τώρα έχει γεμίσει αυτοκίνητα...

Επί της νέας ΣΓΥΤ οι διασταυρώσεις εκτελούνται εν κινήσει.

Η πρόσοψη του σταθμού που χρόνο με τον χρόνο χειροτερεύει.

Δεν σκοπεύω να κινηθώ νοτιότερα σήμερα...

...μου αρκεί το χάλι που βλέπω εδώ.

Το γραφείο των εκδοτηρίων είναι άνω κάτω.

Τα κλειστά παντζούρια δεν κατάφεραν να προστατεύσουν τα τζάμια.

Ό,τι δεν χρησιμοποιείται, εγκαταλείπεται...

...ό,τι εγκαταλείπεται, δεν θωρακίζεται...

...και ό,τι δεν θωρακίζεται, πεθαίνει.

«Να πλένονται τα σκεύη».

Οι κλέφτες «ξαλάφρωσαν» τον σταθμό από τον ηλεκτρολογικό του εξοπλισμό.

35 χρόνια αργότερα, ακόμα δεν έχουμε καταφέρει να πετύχουμε τις υψηλές ταχύτητες...

Κάθε χρόνο και χειρότερα...

No more tickets.

Η δίγλωσση επιγραφή αρχίζει σιγά σιγά να νιώθει την επίδραση της φθοράς.

Όχι πολύ ψηλά.

Το πίσω μέρος του σταθμού δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση από το μπροστά.

        Παίρνω τον δρόμο της επιστροφής...

Τι να σημαίνει άραγε αυτό το 1000;

Τα τελευταία μέτρα της γραμμής μετά την έξοδο της γαλαρίας. Από εδώ και πέρα ο διάδρομος έχει μετατραπεί σε πάρκινγκ και κάθε πιθανό ίχνος γραμμής έχει εξαφανιστεί.

Πριν φύγω, κάνω και μια σύντομη επίσκεψη στην γέφυρα πάνω από την ΣΓΥΤ.

Από τις τόσες προκηρύξεις συντήρησης ανελκυστήρων του ΟΣΕ φαίνεται πως καμία δεν συμπεριέλαβε αυτούς του Νέου Παντελεήμονα. Από την άλλη όμως, όταν σκέφτομαι ότι δεν λειτουργούν ασανσέρ σταθμών όπως του ΣΚΑ,  ξαφνικά ο Νέος Παντελεήμονας φαντάζει πλημμέλημα...

Με θέα το Κάστρο του Πλαταμώνα. Δυστυχώς η επόμενη διέλευση αργεί πολύ και πρέπει να φύγω.

Προς Λεπτοκαρυά.

Τώρα που το θυμήθηκα, στο σημείο αυτό υποτίθεται πως έχουν ξεκινήσει τα έργα για την κατασκευή νέας στάσης που θα εξυπηρετεί τον Νέο Παντελεήμονα. Μετά το σουξέ του Ζεφυρίου, το πείραμα θα επαναληφθεί με μικρή παραλλαγή και στην Πιερία...

Το εργοτάξιο της νέας στάσης. Πέρα από τις σχετικές πινακίδες, τίποτα άλλο δεν παραπέμπει σε εργοτάξιο.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

*Οι φωτογραφίες έχουν ληφθεί στις 22/8/2021